Peygamber Efendimiz (asm) ne kadar güzel demiş; “Ben ancak güzel ahlâkı tamamlamak için gönderildim.” (Beyhaki) Yani iyiliğin eksik yanını dolduran bir Peygamberimiz (asm) var ve biz O’nun (asm) ümmeti olarak bu dünyada yer alıyoruz. Öyle ki, Müslüman denildiğinde anılan iyi vasıflardan en önemlisi de “İyilikti”
Peki kime iyilik yapmalıyız? En önemlisi yaşlılara ve çocuklara değil mi? Ama geçen günlerde izlediğim bir haber iyiliğe muhtaç olan huzurevi sakinlerine yapılanları anlatıyordu. Cilt kanseri olan ve inleyen bir amcayı gösteriyordu; yaralarına karıncalar ve sinekler üşüşmüş. İçimden bir sızı hissettim, bakamadım, dayanamadım. Sonra düşününce onunla her an aynı yerde olan görevliler nasıl dayanıyorlardı. Aklıma şu soru geldi; para için dinimizden bu kadar mı uzaklaştık?
Yunus Emre; “Bu dünya yalandır, güvenme malına malın talandır” diye anlattığı dünya rahatını bu kadar amaç edindiğimizi fark ettim. Öyle değil mi? Çocuklar okur ve iş bulmak için büyük bir mücadeleye girer. Ailesi onun için sadece evde gördüğü insanlar olmaya başlar. İşten gelir, yorulur ve odasında erkenden uyur. Annesi ve babası o büyürken yaşlanır. Yaşlanmak, iş yapmasını da zorlaştırır. Annesi ev işlerine dalar, babası da evi geçindirmeye çalışan bir adamdır. Gün gelir çocuk evlenir. Ailesinden iyice kopar. Tatil günlerinde birkaç saat ayırır onlara. İyice yaşlandığı zaman da, ona bakmak ağır gelir, kafasında huzurevi fikri oluşmaya başlar.
Oysa ki ihtiyarlar evin bereketidir. Biz ailemizden bunu öğrendik. Biz onların yük olmadığını öğrendik. En yaşlımız olan anneannemin bütün bakımını üstlendik. Çünkü bu bize yük gelmedi. Eğer bu bir evlâda yük gelirse; ona para için bakana iki kat yüktür. Hele ki o hasta ise.
Biz evlâdın görevini Veysel Karani’den öğrendik. Peygamber Efendimizi (asm) görmeye giden, fakat evde bulamayınca, annesine verdiği sözü yerine getirmek için orada beklemeden dönen Veysel Karani, bizim için anne baba hatırını hatırlatan en güzel örnektir.
Yaşlıların her anı bir olmaz. Bazen olmadık bir şey için tuttururlar. Ama onları anlayışla ve sabırla karşılamalıyız. Bizim de anneannemizle arada anlaşamadığımız noktalarda oldu, ama küsmedik, bakımları hiçbir zaman yük gelmedi. Ailemi orada düşünmek; tıpkı diri diri mezara girmek gibidir. Ki oraya bıraktığında onların eziyetini izlemek.
O hasta amcanın evlâtları var mı? Bilmiyorum, ama varsa onlara sadece yazıklar olsun diyorum. Hastahanede bakıma muhtaç bir adamı ölüme terk etmek, bir insanı öldürmek değil midir?
Bizler Müslümanız. Bizler iyiliği, güzelliği Peygamber Efendimiz’den (asm) öğrendik. Öyle ki; dünya kadar servetin olsa, onun hayrı sadece bir ihtiyarın tek cümlesine bağlıdır. Allah, insanlara merhamet duygusunu hatırlatsın inşallah. İnşallah, o yaşlılar hepimizi affeder. Allah akıbetimizi hayır etsin, karşımıza iyi insanlar çıkartsın.