Annesi bir keresinde yaz ve kış meyvelerini anlatmıştı. Meselâ Allah, çok susuyoruz diye karpuzu yazın, hasta olmayalım diye bol C vitaminli portakalı da kışın yaratmıştı.

Annesi işten henüz gelmediğinden, uyuyan dedesini kaldırdı. 

“Dede yaz elması ne?” uykudan bir anlık telâşla kalkan adamcağız: “Ne, yaz elması mı? Yok öyle bir şey yavrum. Yanlış anlamışsın.” üzülerek, “Varmış dede, kış gelmeden küsmüş sanırım ve elmayı yaza vermiş.” 

Kahkaha atan dede: Elinden tutarak en baştan dinlemiş. Aşağı inip seyyar manava bakınca bir de ne görsünler. Bizim yaz elması; domatesmiş. İkisi de gülmüş ve bir kilo alıp elmalarını ekmek arası yaparak afiyetle yemiş.