Ankara’da bir koleje, yine aynı kurumda çalışan bir tanıdık vasıtası ile Bilgi İşlem Uzmanı olarak iş başvurusunda bulunduk. İlk görüşmemizi Bilgi İşlem Birimindeki bir zat ile tamamladık. Olumlu geçen bu görüşmeden sonra işe alımlarla ilgilenen Genel Müdür Yardımcısı ile de bir görüşme olacağını söylediler. Salı günü görüşmeye çağırdılar. Tanışma, iş şartları vs. derken maaş dahil bütün konular konuşuldu ve işe başlamak için gereken evraklar listesi elime tutuşturuldu. Olumsuz olan bir şey yok, işe alınmam % 100 gibi bir halde... Yalnız görüşmede bir detay vardı ki hem neticenin olumsuz sonuçlanmasına neden oldu hem de bizi ‘ülke açısından ne hale geldiğimizi görmek’ açısından epey üzdü.

Görüşmede ‘Herhangi bir cemaatle bağlantın var mı?’ sualine ‘Nur cemaati ile gönül bağım var’ diyerek cevapladım. Ardından ‘Hangi kolundan?’ diye bir sual geldi. Buna da şimdiye kadar olduğu gibi çekinmeden ‘Yeni Asya’ diyerek cevapladım. Bu şekilde bir sual-cevap faslı geçmesine rağmen işe alımı etkileyecek olumsuz bir durumdan bahsedilmedi, tamamlanması gereken evraklar listesi verildi elime yazdığım gibi. Bir de ‘Kurucu Temsilcimiz’ ile görüşürsünüz dediler en son olarak. (Bu muhavereyi kolejde iş başvurusunda bulunmama sebep olan tanıdık zata anlattığımda, görüşmeden sonra kendisini aradıklarını söyledi. Beni sormuşlar, tanıdık zat da ‘örgüt’lerle bağlantım olmadığını ve bu konularda hassas olduğumu söylemiş. Zihnimizde ‘acaba bu meseleden dolayı bir sıkıntı olacak mı?’ diye bir tereddüt doğmuştu bunu duyunca.)

İşin garip yönü burada cereyan etti. Ben sağlık raporu için hastanedeki işlemleri takip ettim gün boyu. Akşam da eve geldim. Akşam 6’dan sonra telefonuma bir çağrı geldi. Açtım. “İşe alınma durumumun olumsuz olduğu, başka birisini değerlendireceklerini” söylediler. Bunun üzerine bilgi işlemde ilk görüştüğüm zatı aradım ve durumu söyledim. Tahmin ettiğimiz üzere ‘cemaatten dolayı’ netice olumsuz oldu. Kurucu Temsilcisi olan zat, cemaatten olmamıza takılmış. (Belki de Yeni Asya cemaatinden olmamıza, bilemiyorum...)

Bu sonucu duyunca epey moralimiz bozuldu. İşin olumsuz olmasından çok, ülkemizin geldiği şartlar bizi çok üzdü. Doğuştan bir insan hakkı olan ‘Din, vicdan, kanaat özgürlüğünün’ bir eğitim kurumunda bu şekilde açıkça ayaklar altına alınması ve inançlarımızdan ve cemaatî tercihlerimizden dolayı bu şekilde açık bir ayrımcılığa maruz tutulmamız yaraladı beni. Farklı fikirlere saygı, din ve vicdan özgürlüğü nerede kalmıştı? Bir eğitim kurumunun öğrencilerine kazandırabileceği en büyük erdemlerden birisi ‘din, dil ayrımı gözetmeksizin insanlara saygı’ iken bir eğitim kurumu böyle bir şey nasıl yapabilirdi? Kendimi, Amerika’da yakın tarihte açık bir aşağılama ve ayrımcılığa maruz kalmış ‘zenci’ler gibi hissettim. Dünya bu yanlışlardan dönerken ülkemizde tam tersi olarak fikirlerimizden ve inançlarımızdan dolayı bu ayrımcılığa maruz kalmamız çok acı ve esef verici... Meşrûtiyetten, hürriyeti efkârdan yıllar geçmiş olmasına rağmen temel insanî değerler ve haklar konusunda hiçbir adım atamamışız ne yazık ki... Açıkça adamlar ‘Yeni Asya cemaatine gönül bağımı’ ifade ettim diye bize ayrımcılık yaptılar işin özü bu...

Z. E.