İlk gördüğünüzde acaba bedava birşeyler mi veriliyor diyebilirsiniz. Ama öyle değil. Fiyatı cep yakan bir ürünü almak için uykularını haram eden nice insanlar var.
Ülkenin dört bir yanından İstanbul’a, satışı yapacak yere gelen kişilerden tutun da ülke dışından Türkiye’ye gelen nice insana kadar herkes yeni ürünün peşinde. Mesela başka bir ülkede yaşayan bir vatandaşımızın yaşadığı ülkede ürünün sadece “1 ay” sonra satışa çıkacağını duyunca, dayanamayarak Türkiye’ye gelmesi bizi gerçekten düşündürüyor.
Düşünün! İki bin beş yüz liradan başlayan bir telefonun alıcılarının bu denli sabırsız olduğunu, hem bu kadar para verip gecelerini haram ettiklerini ve “param ile rezil oldum” tabirini unutan insanların türediğini ve teknolojik israfın had safhada olduğu bir zamanı düşünün. İşte o zaman bu zaman!
Fiyatı “3.000 TL” ye varmış... Bir telefonun sizce maliyeti ne kadar olabilir? Ben söyleyeyim; Apple firması bir adet, o büyük paranın yatırıldığı alet için, 200 ila 250 dolar bir masrafın yaptığını söylüyor. Geriye ne kadar kâr kaldığını siz düşünün. Peki kâr içinde kârsız olan sizce kim?
Değerli okuyucu! Gün geçmiyor ki, teknoloji de yeni bir model, yeni bir ürün çıkmasın. Her yıl belki binlerce ürün piyasaya sürülüyor. Ve böylece insan, sürekli isteklerinin yenilenmesiyle bu tür olayları alışkanlık haline getirmesi yeni nesil insan modelini -maalesef- oluşturup teknolojide israf kapısını açıyor. Sürekli hızlanan çok acip bir değişim içindeyiz.
Hızlanan bu değişim teknolojiye etki etmesiyle, model yarışında giderek rekabete sebep olmuş böylece israfın teknoloji boyutu gündeme gelmiştir. Ben hep şunu savunmaktayım: Teknoloji raftan çıkınca eskir. Yani kişi, herhangi son çıkan bir teknolojik aleti eline alırsa alsın, aldığı an itibariyle artık o model eskimiştir.1
Gelin biz teknolojik israf insanlığı kavururken bizler o yangından nasıl sıyrılırız onu düşünelim.

Dipnot:
1.Zorlu, Klavyenin Mürekkebi (2013), Yeniasya Neşriyat