Kur'ân-ı Kerîm'in muhtelif âyetlerinde geçen Tûr, mutlak manada dağ olmayıp, Hz. Musa'nın Allah'ı Teâlâ ile konuşmaya mazhar olduğu dağdır. Bu dağ Mısır ile Medyen arasında yer alır. Tûr açık bir şekilde Kur'ân-ı Kerîm'in on âyetinde geçer. Allah'u Teâlâ, kadrini yüceltmek için et-Tûr (52) Sûresi’nin ilk, et-Tin (95) Sûresi’nin ikinci âyetinde Tûr Dağı’na yemin etmiştir.

Bir rivâyete göre, Cenâb-ı Hak, Mûsâ -aleyhisselâm-’a yetmiş perde arkasından dirhem kadar nûr gösterdi. Nûr, dağa tecellî etti ve dağ infilâk etti. Mûsâ -aleyhisselâm-, bu kudret ve azametin ihtişâmına dayanamadı; korktu ve bayıldı.

Âyet-i Kerîmede bu vâkıa şöyle anlatılır:

“Mûsâ tâyîn ettiğimiz vakitte (Tûr’a) gelip de Rabbi O’nunla konuşunca:

«–Rabbim! Bana (kendini) göster; Sen’i göreyim!» dedi.

(Rabbi):

«–Sen Ben’i göremezsin! Fakat şu dağa bak! Eğer o yerinde durabilirse, Sen de Ben’i göreceksin!» buyurdu.

Rabbi, o dağa tecellî edince, onu un ufak etti. Mûsâ da baygın düştü. Ayılınca dedi ki:

«–Sen’i (bütün) noksan sıfatlardan tenzîh ederim; Sana tevbe ettim. Ben inananların ilkiyim.»”(el-A’râf, 143)

Peygamber Efendimizin (asm) Mi'rac’da Allah’ı kafa gözü ile gördüğünü, bütün Ehl-i Sünnet âlimleri ittifak ile kabul etmişlerdir. Dolayısıyla bu fikir sadece Risale-i Nurlar’ın değil, bütün İslâm âlimlerinin ortak bir kabulüdür.

Ehl-i Sünnet inancında rüyetüllah yani; Allah’ı görmek caizdir. Ve Cennette her mü’min insan, Allah’ın rüyetine mazhar olacaktır. Bu fikir de Ehl-i Sünnet âlimlerince ittifak ile kabul edilen bir fikirdir.

Allah’ın görülmesi ise; kemiyetsiz ve keyfiyetsiz bir şekilde olacaktır. Yani; Allah, boy, en ve yükseklik gibi mekâna ve zamana ait özelliklerden münezzeh ve mukaddes olduğu için, belli bir mahal ve belli bir zaman içinde görülmeyecektir. Allah, zamansız ve mekânsız bir şekilde, Cennet ehline tecelli sûretinde görünecektir.