Hazret-i Üstadımız’a, Van’da iken, Horhor Medresesi, Erek Dağı zirvesi ve Nurşin Camii gibi, Nur’lu mekânlarla yıllarca hizmet eden Talebesi ”Molla Hamid” namiyle meşhur olan, Hamid Ekinci’nin oğluydu, Hasan Ekinci.

Her fani gibi, Hasan Ekinci de şu dar-ı dünyadan, âlem-i ahirete hicret etti. Yatmakta olduğu Van Hastanesi’nde 1 Ağustos akşamı dünya hayatını noktalıyarak ahiret yolculuğuna çıktı. Rabbim kabrini pürnur eylesin inşallah...

1970’ li yıllarda, Van çarşısında bulunan, Merhum babasına ait marangoz-camcı dükkânında tanışmıştık. Bu tanışıklığımız vesilesiyle her gün dükkânlarına gider, Molla Hamid Ağabeyi görmek ve aziz hatıralarını dinlemek isterdik.

Bizim, Aziz Üstad’ın bir yâdigari olduğu sevdasıyla, sık sık ziyaret ettiğimiz Molla Hamid Ağabeyin anlattığı hatıraları dinleyip not etmemizin yanı sıra, son olarak bütün hatıralarını tomar halinde yine geçen gün vefat eden Hasan Ekinci tarafından bize verilmişti.. Büyük itina ile sakladığımız bu hatıralardan daima faydalanmakla birlikte, bir çok hatırasını da gazetemizde yayınlamıştık..

Van’da talebelik yıllarımızın yanı sıra, bir çok zaman dilimi içinde, Merhum Molla Hamid Ağabeyle birlikteliğimiz, anlattığı tatlı hatıralarından çok faydalandığımızı söylemiş olalım.

Uzun süre amansız bir hastalığın pençesinde kıvranan Hasan Ekinci’yi son Van ziyaretimizde görmek istediysek de, hastalığından dolayı mümkün olmamıştı.

Rahmete vesile olması duâsıyla, Üstad’ımızla alâkalı merhum babasının bizde mevcut tatlı hatıralarıyla sonlandıralım:

“Bir gün Üstad’la beraber şehirden geliyoruz. Yolda üzerinde namaz kılınabilecek bir taş gördük. Dedi: “Bunu götürebilsek üzerinde namaz kılarız.”  Ben arkama aldım, gidiyoruz. Bir taşa daha rastladık. Dedi: “Bunu da ben alayım.” Ve arkasına aldı mübarek. Yol yok tabi. Dağ yoludur. Bir ayakkabı var ayağında kurumuş. Mübarek ayaklarının altı toprağa temas ediyor. Arada bir ayağından çıkıyor, “aşağı kayıyor.” Dedi: “Hey! Hey! Bir zaman vardı. Said, Tahir Paşa ile ayağında çizmeler, faytonla tenezzül etmezdi gitmeye. Şimdi şu eski ayakkabılar sözümü tutmuyor.” Ben dedim: “Efendim keşke o eski günler uzun olsaydı.” Dedi: ‘Sus! Bugünüm daha iyidir”.

Zernabat suyu başında..

Zernabad suyu başında, eskiden çok sık ağaçlık vardı. Ağaçlar budanmamış olduğundan dallar birbirine girmişti. Dalların üzerine Üstad’ın çıkıp oturacağı bir köşk yapmıştık. Biz talebeler aşağıda kalıyorduk. Üstad akşamları da, ağaçtaki yerinde kalıyordu. Ben şahid olduğum kadarıyla, hiç boş vaktini görmüyordum. Daima bir işle meşgul oluyordu. Ya okuyor, ya duâ ediyor ya namaz kılıyor, mutlaka bir meşguliyeti oluyordu. Yalnız misafirler geldiği zaman onlarla sohbet edip, alâkadar oluyordu.

Uzun yıllar hayatta iken bir çok hukukumuzun olduğu, Aziz Üstadımızın Talebelerinden Molla Hamid Ağabeyin oğlu, Hasan Ekinci’ye Allah’tan rahmet, evlâtları, ailesi ve yakınlarına sabr-ı cemil diliyoruz.