Din gibi mukaddes bir mefhumu, şahıs inisiyatifi mülâhazaları içinde, aslî istikametinden ziyade tekelleştirme yolunu aralayarak müdahale tercihlerini öne çıkarmıştır. Tarihimiz ise, böylesine tahripkâr hadiselere şahitlik etmiştir.

Bu acı hususu eserlerinde deşifre edip dile getiren Bediüzzaman Hazretleri, “Hak ve hakikat inhisar altına alınamaz” diyerek yanlışlara sebep olan şahıs/şahısların olumsuz inisiyatiflerine dikkat çekerek şunları ifade etmiştir:

“Başka padişahlar gibi ya kuvvet ve kudret veya kabile ve aşiret veya cesaret ve servet gibi vasıta-i saltanat olmadığı halde, zekâvetiyle ve fenniyle ve siyasî ilmiyle o mevkii kazanır ve aklıyla çok muallimleri kendine taraftar eder ve din derslerinden tecerrüd eden maarifi rehber edip, tamimine şiddetle çalışır.” (Şuâlar, 504).

Aradan uzun yıllar geçmesine rağmen kalıplaşmış sistemle bu meselenin sürdürüldüğü de görülen bir hakikat maalesef...

Devletin, eğitim ve dinî dokuya zararları noktasında, devlete bağlı dinî bir müessesinin başında bulunan ehl-i ilim olan zatın, ülkemiz Doğu ve Güneydoğu aynasında dinî dokuya ait bir mülâhazası bu hususta yapılanları doğrular mahiyette görülmektedir. İfadeler şöyle;

“Bölgedeki dinî dokuya zararı sadece PKK terör örgütü vermedi. Bizim devlet olarak da bazı uygulamalarımız, oradaki dinî dokuya, bizi asıl bir arada tutan dini dokuya tarih içinde hep zarar verdi. (Yeni Asya, 7 Ekim 2015.)

Devlet ve yönetimlere, eğitim yoluyla dinin birleştiriciliği ve menfi hadiseleri izale noktasında daha dikkatli ve şuurlu olmasını öneriyoruz..