Aslında, alınması istenen ve gereken bu kararda çok geç kalınmıştır. Daha fazla gecikmeden önümüzdeki eğitim öğretim yılına hazır hale getirilmelidir.

Eğitim Bakanlığının ortaöğretim öğrencilerine tavsiyede bulunduğu 100 Temel Kaynak Eser projesi içinde, Risale-i Nurların da okullara tavsiyesi yapılmalıdır.

Serapa ilim, irfan, din, teknik, fen, eğitim, vatan-millet sevgisinin yanı sıra sayamayacağımız kadar olumlu hususları ihtiva eden bu kültür şaheseri günümüzde her meseleye akılcı yaklaşımlar sunan bir Kur’ân hazinesidir.

Günümüz insanını bu harika eserlerden mahrum bırakmak, şiddetli maddî ve manevî mesuliyetler taşır.

Eğitim Bakanlığı, yıllardır okullara kaynak eser olarak tavsiyede bulunduğu 100 temel eserle birlikte, Risale-i Nur’ların da, evlâtlarımızın yararlanması adına okullarda okutulmasını sağlayacak kararlar almakta, korku veya bir takım engeller söz konusu ise, merak edilmesin, Bediüzzaman ve eserlerinden zarar gelmez, diyoruz.

Bediüzzaman Hazretlerinin, bir nebzede olsa, hayatına nazar edildiğinde, hayatı bütünüyle ülke ve insanına hizmetle geçmiştir.

Bakınız, merhum Eşref Edip Fergan’a verdiği bir mülâkatında kendi ifadesiyle hayatından bir kesiti şöyle anlatır:

“Risâle-i Nur’u anlamıyorlar yahut anlamak istemiyorlar. Beni skolastik bataklığın içinde saplanmış bir medrese hocası zannediyorlar. Ben, bütün müsbet ilimlerle, asr-ı hâzır fen ve felsefesiyle meşgul oldum. Bu hususta en derin meseleleri hallettim. Hattâ bu hususta da bâzı eserler telif eyledim. Fakat, ben öyle mantık oyunları bilmiyorum, felsefe düzenbazlıklarına da kulak vermem. Ben, cemiyetin iç hayatını, mânevî varlığını, vicdan ve îmânını terennüm ediyorum, yalnız Kur’ân’ın tesis ettiği tevhid ve îman esâsı üzerinde işliyorum ki; İslâm cemiyetinin ana direği budur. Bu sarsıldığı gün, cemiyet yoktur. 

“Bana, ‘Sen şuna buna niçin sataştın?’ diyorlar. Farkında değilim. Karşımda müthiş bir yangın var. Alevleri göklere yükseliyor. İçinde evlâdım yanıyor, îmânım tutuşmuş yanıyor. O yangını söndürmeye, îmânımı kurtarmaya koşuyorum. Yolda biri beni kösteklemek istemiş de, ayağım ona çarpmış; ne ehemmiyeti var? O müthiş yangın karşısında bu küçük hâdise bir kıymet ifade eder mi?” (Tarihçe-i Hayat, s. 543)

Te’lif ettiği şaheserlerin mahiyeti 1948 senesinde Afyon Emniyet Müdürlüğüne hitaben yazdığı bir mektupta şöyle şekillenir:

“Afyon Emniyet Müdürlüğüne,

Ben, sizin, insaniyet ve vicdanınıza itimaden, mahrem işlerimi size beyan ediyorum. Hem vazife itibarıyla, siz, bizimle pek çok alâkadarsınız. Çünkü Risale-i Nur’un âsâyiş noktasında yirmi seneden beri yüz bin şakirdinden hiçbir vukuat olmadığı gibi; pek çok zabıta memurlarının itiraflarıyla ve birşey aleyhimizde kaydetmemeleriyle bunu ispat eder. (...) Said Nursî” (Tarihçe-i Hayat)

Şimdi herkes elini şakağına dayayarak, vicdanen bir muhasebe içinde bulunsun diyoruz.

Bediüzzaman’ın hayatıyla ortaya koyduğu Risale-i Nurlarla bu ülke ve insanına faydalı olmaktan başka ne yapmıştır?

Şu suallerin cevabının verilmesinin yanı sıra, geleceğimizin ümidi olan geçlerimizin vatana, millete, ailesine ve kendisine sayılamayacak kadar faydalar izhar eden Risale-i Nur’ların okullara tavsiyesi önünde ne gibi engeller mevcuttur?

Eğitim Bakanlığından, Risale-i Nur eserlerinin okullara 100 temel eser kapsamında tavsiye edilmesini istiyor ve bekliyoruz.