Ne zaman ki, ”Ayinesi iştir kişinin lâfa bakılmaz...” tesbiti doğrultusunda hareket, şahıs ve yönetimler bazında esas alınır, o zaman, bu husustada yol kat edilebilir. 

Yani mevcut eğitim sistemini önünüze bırakıp, enine boyuna tartıştıktan sonra ki, hep tartışılmaktadır, sağlıklı esas ve kriterlerle doğru olan yapılırsa, çarpık eğitim sistemini menhus ruhtan arındırmanın yolu aralanabilir. Yoksa sadece lâfla olmuyor bu işler.

Bir taraftan tenkide medar nutuklar attılar, sonrada “Aman ha!..” diyerek dört elle sarılıp yoldaşlığı devam ettirirseniz eğer, bu iş olmaz!..

Dedik ya; bu iş, samimiyetle inanmaktan ve gereğini usûl ve esaslara göre şuurlu olarak icra etmek mümkünattandır.

Menhus ruh nedir? Kimdir? Bu bir ruh mu, şahıs mı veya bir zihniyet meselesi midir?

Menhus ruhun, sakat zihniyetidir bütün mesele. Evet, eğitime de yansıyan hakim bir zihniyettir. Yani mesele şahıstan ziyade, şahsın zihniyeti meselesidir. Eğitimi, şu berbat menhus ruhtan arındırmanın yolu, doğru istikametteki şahs-ı maneviden geçer, ölçü budur. Neler, nasıl yapılmalıdır?

Yüz yıla yakın bir süreçte seyreden eğitimdeki olumsuz zihniyetin mevcudiyeti, büyük bir dert ve nesilleri tehdit eden bir yaradır maalesef...

Çözüm yolu; hak ve hakikattedir.

Hak ve hakikatin işaret taşlarından birisi ve en önemlisi demokrasidir. Doğru demokrasinin, doğru kuralları içinde kalınarak meseleleri halletmek mümkündür. Bu eğitim meselesinde de geçerlidir.

Eğitimi menhus ruhtan arındırmanın yolu siyaset topuzu ile mümkün değildir. Hele hele resmî ideolojiyle hiç mümkün değildir.

Önce insan merkezli yaklaşımlar, dürüst bir sevk ve idare tarzı, hak ve hukuk kaidelerine tam riayet ederek işe başlanılmalıdır.

Demokrasi dediğin ne ki; hak, hukuk ve dürüstlüktür. Şu demokrasi denilen mefhumun kâmil manadaki tahakkuku ve tarifi ile birlikte işlerliğinin mümkünatı, İslâmın taptaze esaslarında mevcuttur. En iyi örnek model Asr-ı Saadettir. Mevcut Asr-ı Saadet modeli, en sağlıklı yoldur.

Günümüze gelince; Asr-ı Saadet modelinin izharı, bugün, Risale-i Nur şaheserlerinde şekillenmiştir. Bir tarihçinin ifadesiyle, “Çağımızda bir Asr-ı Saadet Müslümanı” ise, mezkûr şaheserlerin müellifi olan Bediüzzaman’dır.

Bediüzzaman’ın hayatında, eğitim öne çıkan unsurlardan biri olmuştur. Yani, eğitimde bir Bediüzzaman modeli mevcuttur. Te’lif ettiği şaheserler ve yaşadığı hayat serüveni tetkik edildiğinde, eğitime verdiği projelere dayalı önem görülecektir.

Bediüzzaman’ın eğitim modeli içinde, menhus ruha yer yoktur. Eğitimde akla, mantığa, ilme ve fenne dayalı projeler mevcuttur. Doğru eğitim adına...

Yapılacak iş; eğitimde de Bediüzzaman’ a kulak vermek olmalıdır. Eğitimi menhus ruhtan arındırmak isteniliyorsa...

Terör, eğitimle sonlanır mı?

Tanıdık ve hayat tercübesi olduğuna inandığım bir beyefendiye sordum; “Terör ve anarşi eğitimle sonlanır mı?” Oda, “Doğru eğitimle mümkündür” diye cevapladı. Biz de kendisine katıldığımızı ifade ettik.

Doğru eğitim nedir ve nasıl olur?

Bu noktada Bediüzzaman’ı dinleyelim;

“Risale-i Nur anarşiliği ve istibdat-ı mutlakı esasıyle bozar, reddeder. Emniyeti, asayişi, hürriyeti, adaleti temin eder.” (Şuâlar, 449).

Ve yine der ki, Bediüzzaman;

“Bu millet ve vatan, hayat-ı içtimaiyesi ve siyasiyesi anarşilikten kurtulmak ve büyük tehlikelerden halas olmak için, beş esas zahiri ve lâzımdır. Birincisi; merhamet. İkincisi; hürmet. Üçüncüsü; emniyet. Dördüncüsü; helâl ve haramı bilip haramdan çekinmek. Beşincisi; serserliği bırakıp itaat etmektir.” (Kastamonu Lâhikası, 347)

Bu önemli husus ve söylemler eğitim yoluyla verilmeyip de, hangi yolla verilir?

Doğrudur; doğru eğitimle anarşi ve terör önlenir veya sonlanır. Bediüzzaman’a bütün ruhumuzla katılıyoruz.

Bediüzzaman’ı dinlerseniz eğer, bu vatan, şu terör fitnesinden de, terörle özdeşleşen menhus ruhun tahribatından da  kurtulur, diyoruz.

Bizden söylemesi...