Ülkemizde, demokrasinin kâmil manada yerleşip uygulanır hal ve vaziyete sokulamamasının önündeki en büyük engelin Kemalizm olduğunu kabullenenlerdeniz.
Bununla birlikte, demokrasiyi en doğru biçimiyle iyiden iyiye tahkik etme ve bu hususlarda bilinçlenmeyi ihmal etmek, çoğu defa insanımızdan da kaynaklanmaktadır. Bunu da bilelim...
Bir diğer husus ise, mevcut devlet yapısına hakim zihniyetin varlığıdır ki, bu hususta da iş, dönüp dolaşıp Kemalizm’e toslamaktadır.
Hak, hukuk ve hürriyetlere açık kapıyı izhar eden şu demokrasi dediğimiz mefhumun gerçek muhtevası ve özü Bediüzzaman’ın ”Meşrûat-ı meşrûa’ söylemleriyle en doğru bir tarifle şekillenmiştir.
Demokrasinin yerleşmesi konusunda, “Ne zaman şu demokrasi?” iniltilerini ve bekleyişini gerçekleştirme adına, Bediüzzaman ve eserlerinden ciddî manalarda dersler almak zaruriyat halini almıştır. Bunun yolu ise, Bediüzzaman’ın, günümüzde ihtiyaç halini almış eserlerindeki hakikatlerden geçer.
Yönetimler ve insanımız bu hassasiyeti gösterme erdemi içinde bulunmalıdırlar.
Eğitimde demokrasi
Mevcut eğitim sistemi içinde var olan programların satır aralarında demokratik eğitimden söz edilir. Programların satır aralarına serpiştirilen ancak yalnızca sözde kalan bu güzel ifade böylece arz-ı endam ederek resmî geçidine devam eder..
Fiiliyatta pek kendini göstermez. Çünkü ruh yapısı buna müsait değildir sistemin. Yani demokrasiyle arası pek hoş değildir. Bu hususu, yüzyıla yakındır uygulanan sistemin tezahürlerinden anlamak pek mümkündür.
Şahsa bağlı bir anlayışın eğitimdeki hakimiyeti, şekilcilikten ibaret mülâhazaların mevcudiyeti, eğitimi ve eğitim sistemini körelterek gelişmişliğe ve demokratik olmaya yönelik bütün kuralların önünü tıkamıştır. Demokratik eğitimin önündeki engellerin başında işte bu hususlar gelir.
Kişi veya kişilerin eğitim yoluyla “iyi insan” olması mümkündür. İyi insanın kapsama alanına giren hususlar ise hürriyet, demokrasi, maneviyat, millî ve ahlâkî değerlerin yanı sıra Yaradan ile sürekli iletişim hususları mevcuttur.
Bütün bu sebeplerden dolayı, demokrasi dediğimiz mefhumun zaruretine binaen, Bediüzzaman Hazretleri yüzyılı aşkın bir süre öncesinden, ülke ve milletin faydasına demokrasiye sahip çıkılması gereğini vurgulamıştır.
Demokrasinin faydasına yönelik nutuk üzerine nutuk atanların fiiliyatta da demokrasinin gereğini yapmaları gerekmektedir. Bunun yollarından birisi de doğru ve demokratik eğitimdir.
Eğitimi şahıs ve şahısçılıktan çıkarıp gerçek demokrasi ruhuyla beslemek elzemdir.
Günümüz eğitim sistemi bu oluşuma muhtaçtır. Bütün bu sebeplerden dolayıdır ki; “Demokratik eğitim ne zaman” diye soruyoruz?