Bu hal ve vaziyet, böylesi ikilemle olur mu dersiniz?

Bize göre, eğitimde çifte standard olmamalıdır. Doğrusu, demokrasilerde resmî ideoloji olmaz.

Olursa ne olur? Sonuç neye varır? Olumsuzlukların artacağı açık-seçik ortadır.

Yüzyıla yakındır sürdürülen mevcut eğitim sistemiyle nereye vardık? Üzerinde çokça düşünülmesi, konuşulması ve bir çare getirilmesi gereken önemli bir husustur.

“Sistem değişmiştir.” demekle, değişmiyor. İllaki fiiliyat lâzımdır.

Resmî ideolojinin kıskacından eğitimi  kurtarmak gereklidir, diyoruz. Bunun birinci şartı ise samimiyettir. Yönetimlerin bu işe el attıklarında yapmaları gereken en birinci faaliyet, siyasî bir takım mülâhazalardan ziyade doğru zeminde, akla, hür irade ve demokrasinin kaide ve kuralları içinde kalınarak bu işe el atıp sonuçlandırmak olmalıdır. Mevcut sistemin doğru çizgiye çekilmesi büyük önem arz etmektedir. 

Neler mi yapılmalıdır?

• Öncelikle hür iradeye dayalı, ortak aklı esas alan bir mülâhaza içinde yaklaşımları ele alıp çözüme giden kapılar aralanmalıdır.
• Mevcut sistemi iyileştirme ve demokratikleştirme adına, resmî ideolojinin kıskacından kurtarma projeleri geliştirilmelidir.
• Sistemin muhtevası şahıs-şahıslar, çağdaş olmayan fikir, düşünce ve ideallerden arındırılmalıdır.
• Ülkemizin ve insanımızın doğru istikamette eğitim yoluyla kalkınması ve yetişmesini esas alıp çalışmalar bu yönde sonuçlandırılmalıdır.
• Müfredat dediğimiz unsur, evlâtlarımızın fıtrî bir insan modeli yetiştirmesi bağlamında tanzime tabi tutulmalıdır.
• Müfredata alınacak konularda, fen ilimleriyle din ilimlerinin bir arada okutulmasına imkân sağlanmalıdır.
• Eğitim dünyasında öğretilenlerin, gelişmişlik arz eden fizikî ve donanımı fevkalâde olan mekânların fıtrî eğitimle ruh unsurunun hakimiyeti vaziyetine getirilmelidir.
• Öz değerlerimiz ve iman kültürümüzün geliştirilmesi hususlarında korkulmadan, doğru İslâmı öğretme adına yapılması gerekenlerin eğitim yoluyla verilmesi en sağlıklı yol olduğu düşünülerek öğretmen eğitiminde manevî değerlerin kavratılması esas alınıp, eğitime katkı sağlanmalıdır.

Sonuç olarak diyoruz ki;

Evrensel anlamda tasvibe mazhar olan şu demokrasi dediğimiz unsurun işlerlik kazanması, ülkemiz ve insanımız için bir çok faydalar getireceği muhakkaktır.

Yönetimlerin sözden ziyade, kâmil manadaki demokrasinin gereğini yapmaları günümüzde artık zarurî hale gelmiştir. Demokrasinin gereği olan eğitimin demokratikleşmesi ise, insan hayatı ve eğitimi bakımından çok büyük kazanımlara sahiptir.

Bütün bu sebeplerden dolayı mevcut sistemin, müsbet hal raylarında seyretmesi gerekmektedir.

Resmî ideoloji ekseninde, şahıs ve şahısların, indi ve fevri düşünce ve felsefeleri içinde kalınırsa ve bu kalınırlığın devamı noktasında faaliyetler sürdürülürse, eğitimde tehlike sinyallerinin daha da artacağından hiç kimsenin şüphesi olmasın. O zamanda yazık olur bu ülkeye ve insanına...

Ülkemizin ve insanımızın eğitim sistemi noktasında bu kriterlere ciddî ihyacı vardır.

Hem de şedid bir şekilde.