Bu sene gerek siyasî partiler gerekse sivil toplum kuruluşları nezdinde gördük ki gençlerin ayrı bir önemi var. Esasında gençleri olumlu ya da olumsuz her oluşum önemsiyor.

Meselâ yapılan açıklamalara göre bugün başta terör örgütleri olmak üzere birçok anarşist grup gençleri kullanmak için var güçleri ile çalışıyor. Yani onlar da gençleri önemsiyor. (Ama nasıl?) Uzağa gitmeden ülkemize bakıverdiğimizde birçok canlı bombanın gençler olduğunu görüyoruz.

Bununla birlikte İslâmî cemaat ve tarikatler de var güçleri ile gençlere İslâm hakikatlerini ulaştırmaya çalışıyor ve diyorlar ki:

“Gençler cesaret ve gücünü tahribat ederek yahut çeşitli hevesatları yolunda değil; tıpkı genç sahabelerden olan Hz. Ali, Hz. Zübeyir b. Avvam ve Hz. Sad b. Ebu Vakkaslar gibi Allah yolunda kullanmalıdırlar. İslâm ve Kur’ân terbiyesi almış hiçbir genç tahrip etmez ve etmemeli. Bu cesaret ve gücü Kur’ân ve İslâm hizmetinde kullanmalı ve bilhassa tamirata çalışmalıdır.”

Yapılan bu çalışmalarla gençleri anarşiden uzak tutmakla kalmıyorlar, tamirata da sevk ediyorlar. 

Bir de işin hürriyet kısmı var. (gençlik = hürriyet) Bir yönü ile siyasîlere bakıyor. İzledik gördük. Üstte KOCAMAN GENÇLİK BAYRAMI, altta ezbere konuşturulan gençler.

Bunları görünce aklıma yıllar öncesi geldi. Demokrasi şehidi Adnan Menderes’in yakasına bir gencin yapışabileceği kadar hürriyetin olduğu bir ortam.

Sonra Demirel… TV programlarında bir zamanlar Demirel’in önünde her fikirden gençlerin fikir hürriyetine bağlı olarak çatır çatır konuştukları dönemler…

Bazen tahammülü aşan sorular, bazen nükte... Ama bunları yapabilen bir gençlik. Kimse onlara ezbere konuşun demiyor. Bu sebeple de riyakâr olmuyorlar. Neyseler öyle görünüyorlar ve öyle konuşuyorlar.

“Kendi gibi düşünmeyenlere hoşgörülü olabilmek şeklinde özetleyebileceğimiz bu anlayış demokrasilerin en büyük fazileti.”

Genel tabloya baktığımızda, toplumun içinde gençlere dair sorunların meydana gelmesinde hata büyükler de mi, yoksa gençlerde mi sorusuna cevap olarak; iğneyi başkasına, çuvaldızı kendimize batırmak gerektiğini düşünenlerdenim. Zira derman derdin içindedir. Gençler olarak bazı konularda zafiyetler göstermiş olmalıyız ki; dinsizlik cereyanları ve istibdat bu kadar kendine yer edinip bizlere de tesir etmiş.

Bu sebeple bugün ne yapılabileceğine dair araştırmaların nihaî sonucu başkaları olmaktan ziyade gençler olmalıdır. Hem böylelikle tahribat değil tamirat eden, ezber değil analiz ve sentez yapabilen, akılları ipoteklenmiş değil, fikirlerini hür bir şekilde ifade eden gençlerimiz daha çok yetişecektir. İşte o zaman gençlerin adı da bayramı da büyük olacaktır.