Resulullah (asm) ashabına şöyle buyuruyordu: “Küçük cihaddan büyük cihada dönüyoruz” (Razi, XXIII, 72; Beydavi, II, 97)   ve sahabeler bunun üzerine “Ya Resulullah (asm) bundan daha büyük cihad mı olur?” diyeceklerdi. Evet, en büyük cihad, nefse karşı olan cihad artık başlıyordu. İmanın esasları temelden sarsılacak, ehl-i küfür en ağır silâhlarıyla saldıracak, nefis ile uğraşmak oldukça zorlaşacak ve maalesef bu mânevî cihadda çokları iman vesikasını eline alamayacaktı. 

İşte, Bediüzzaman’ın telif ettiği Risale-i Nur Külliyatı ümitsizlik ve hayrette kalmış insanların kimse yok mu çığlıklarının yükseldiği böylesi bir hengâmede, onlara iman nurunu göstermiştir.

İmân-ı tahkîkiyi taşıyan hâlis, sâdık Risale-i Nur şâkirtleri, hayatlarını iman hizmeti üzerine şekillendirmişler, bulundukları kasaba ve şehirlerde, iman hizmeti îtibariyle âdetâ birer gizli kutub gibi olmuşlardır.  

Onlar her gün imandan bir gül bahçesi yapma hedefiyle adımlarını atmışlar. Yanı başındaki kardeşlerinin göz göre göre imansız gidişine razı olamamışlar. Bir genç dinsiz gitmiş haberi karşısında kalpleri atom zerratı adedince parçalanmıştır.

Bugünkü yazımızda da Risale-i Nur’un bu iman hizmetinin bugün bizlere bakan yönünü anlamaya çalışacağız.

Geçmişte Risale-i Nur talebelerinin yapmış olduğu bu iman hizmetini bugün bizler ne ölçüde ve nasıl devam ettirmeliyiz? Meth ü senalarla zaman harcayarak mı yoksa icraatlarla iman kurtararak mı? Çağın hızla değişen hayat şartları, günahların kolayca insanlara ulaşması karşısında önce kendi imanımızı sonra başkalarının imanlarını kurtarmak adına bugün aynı hız ve pratikte karşılık verebiliyor muyuz?

Bugün insanlar artık kalınca kitaplar okumuyor, 140 karakter ile duygularını ifade ediyor, dünyanın bir ucundan bir ucuna gitmeleri haftalar sürmüyor. İnsanların derd-i maişetten dolayı hızlı olan hayat temposuna ise yetişmek mümkün değil. Ancak Bediüzzaman Said Nursî Hazretlerinin ortaya koyduğu bir hakikat önemli: ‘Risale-i Nur 15 yılda kazanılacak ilmi 15 haftada kazandırıyor.’ Dolayısıyla imana susayanlara iman hakikatlerinin anlatılmasında da bu esasın nazara alınması gerekiyor. Hakikatlerin en kısa ve pratik yönden takdimi oldukça önem arz ediyor. Belki de ilk olarak akla kapı açmak adına 15 dakikada bu ilmin özünün verilmesi gerekiyor.

Bununla beraber en evvel bizlerin bu sür’at içerisinde iman hizmeti merkezli bir hayat tarzı oluşturmamız zarureti var. Bediüzzaman Said Nursî Hazretleri “Bu zamanda her şeyin fevkinde hizmet-i imaniye en ehemmiyetli bir vazifedir” der. Esasında hayatımızın merkezine yerleştirebileceğimiz bu esas birçok sorunun da cevabını içinde barındırıyor. Pergel misali merkez iman hizmeti olarak konulduğu takdirde çizeceğiniz yörünge de iman hizmetinin etrafında şekilleniyor.

Öte yandan asrımızın en büyük tehlikesi olan ve ehl-i dalâletinde faydalandığı bir buz parçası hükmündeki enaniyet ve şahsiyetlerin, şahs-ı manevî havuzuna atılarak eritilmesi gerekiyor. Zira iman hizmetinin önündeki en büyük engellerden biri de enaniyet. İhlâsın ve tesanüdün kaçmasına sebep olduğu için şevk kırıklarının yaşanmasına da sebep oluyor. Bu sebeple ilk önce işe nefislerimizden ve enelerimizden başlamak gerekmektedir. Kısacası en evvel büyük cihadın kazanılması gerekiyor.