Her biri kendi zamanlarının şeref levhalarından tarihe talebe, kardeş, dost, arkadaş olarak saff-ı evveller, naşirler, Isparta Kahramanları, nur postacıları… gibi İltifatlar, payeler alarak “Aziz, sıddık…” hitaplarına liyakat göstermişlerdir. 

Üstadın, kendisini ziyarete gelen bir talebesine: “İbrahim Ethem kahramandır, İbrahim Ethem kahramandır.” Diye tekrar ederek sena ettiği Alamescid İmamı, fedakâr insan, nur postacısı Talas Hoca da tarihe şerh düşmüş, karanlıklar dünyasına ışık tutmuş, gönülleri aydınlatmış fedakârlardan. 

Üstadla Afyon hapsinde beraber olma bahtiyarlığına ermiş, mahkemede kendi şahsını değil, iman dâvâsını, Üstadı savunan, Risale-i Nurların serbest olmasını talep eden, Risale-i Nur hizmetine ömrünü vakfeden mübarek insanı gayretinden, cesaretinden ve hizmetlerinden dolayı Üstadın: “O zatı cidden tebrik ediyorum.” iltifatına mazhar olmuştur.

Hafızalardan silinmemesini istediğimiz Talas Hoca, Ağabeyimin hocası olduğundan bildiğim, duyduğum hususiyetlerin, hatıraların, bilgi ve belgelerin son zamanlarda muhtelif kitaplarda: “Ömer Özcan, Ağabeyler Anlatıyor 5” ve “Himmet Koçoğlu, Isparta Kahramanları” isimli kitaplarda yer alması sevindirici.      

İbrahim Ethem Talas, Emr-i Bil maruf’a (iyiliği emretmek) vefatından sonra da hakkı tebliğe devam etmiştir. Musalla taşında vasiyeti üzerine cemaate: “Esselamü aleyküm aziz din yolunda kardeşlerim; Bakın! Benden ibret alınız. Ben de sizin gibi yaşayan bir insandım. Şu fani dünyada…..” Devamında: “Bir gün gelecek siz de benim gibi irtihal-i darul beka edeceksiniz. Herkes dünyada yaptığı gerek hayır, gerek şer amelleriyle kabre girecektir. Ne müjde Allah yolunda gidenlere….” Ölmüş bedeniyle bile son yolculukta insanlara nasihat ederek yol göstermiştir.

Mezar taşında: “İbret gözüyle nazar kıl bu dünya bir misafirhanedir. Bir mukim âdem bulunmaz ne acayip kâşanedir. Bunu bildiği halde mağrur olan, mecnun değildir de ya nedir?” 

Üstada yazdığı mektubun başında: “Sevgili Üstadımız Efendimiz Hazretleri!” hitabıyla sevgisini, samimiyetini; sonunda da: “Pak el ve ayaklarınızı öperek hayırlı dualarınızı bekleriz.” diyerek hürmetlerini, selam ve selametlerini arz etmiş, hayır dualarını istemiştir. 

Dinsizliğe, inkâr-ı uluhiyete, zalimane, müstebidane, tabiiyyun, maddiyyun, şeytanî fikir yollarını rehber edinen dehşetli şahsın tahribatlarına karşı, dinsizliğin kökünü kazıyacak yegane çarenin Risale-i Nur olduğunu ifade etmiştir. 

“Süfyan’ın zuhurunu Mucizat-ı Ahmediye ile bildiklerinden, o Süfyan’ın yalancılıklarını, hilekârlıklarını ve bütün sahtekârlıklarını yalnız ehl-i İslama değil, belki bütün kâinata bildirmek….” ifadelerini daha açık ve net bir şekilde cesaretle mektup da ifade etmiştir.

Risale-i Nur’un bir ucu arş-ı azamda olan Kur’ân-ı Hakim’in hakiki tercümanı olduğuna zerre miktar şüphe olmadığını ifade etmiştir. “Bediüzzaman Hazretlerinin en küçük bir şakirdi olmak kadar ondan daha ferah ve sürur ve uhrevî bir saadet ve bahtiyarlık var mıdır acaba?” 

İbrahim Ethem Talas’ı rahmetle, minnetle, duayla anarken, aynı soruları kendimize de sormalıyız.