Etrafımızda sürekli faaliyetler, değişiklikler, yenilikler akıp giden zamanı renklendirip şenlendiriyor. Her hareket ve faaliyet hislere, hayallere, hafızalara, duygulara, latifelere yeni ufuklar, nazarlara hoş manzaralar, hayatımıza tatlı hatıralar bırakıyor.   

Etrafımızdaki her şey değişmese ve sabit kalsaydı; yeknesak, durgun, bitkin bir alemde ülfet perdesi altında sabit manzaralardan bıkmış, tek düze hayattan usanmış, sıkıcı, donuk, sönük hareketsiz, heyecansız bir hayatı düşünmek bile istemeyiz.

Sıradan, faaliyetsiz, değişmeyen bir hayat olmayacağı, olsa da onun adının hayat olmayacağı zaten malum. En güzel manzaralara bile bakarken sahnelerin peşpeşe değişmesi için nazarlarımızı sürekli gezdiririz. Nizam intizam içinde, hikmetle yerli yerince cereyan eden her faaliyet ve değişiklikler Cenab-ı Hakkın kâinattaki isimlerinin cilvelerini, tecellilerini ve tezahüratını gösteriyor. 

İnsanın, birçok vasıfları, yetenekleri, duyguları olan mahiyeti, özelliği, idraki ve şuuru vardır. Kâinatta tecelli eden, nizam ve intizamla yaratılan güzellikleri, eserleri, sanatları, renkleri görecek, anlayacak sahibini, malikini bilecek tefekkür edecek vasıfta yaratılmıştır.

Şimdi etrafımızda her şeye rahmet nazarıyla bakabiliriz. Kışın şiddetli, dondurucu, düşündürücü soğukları gerilerde kaldı. Yeryüzünde bütün varlıkların üstüne beyaz, nazlı, aheste taneciklerle konfeti gibi dökülen kar taneleri; pırıl pırıl aydınlık, rengarenk süslü, tatlı rayihalı, mis gibi kokan çiçekli baharı müjdeliyor. 

Cemrelerin peş peşe düştüğü mevsimde… Büdiüzzaman, 1 Mart 1927’de Barla’nın yalçın kayalıklarına, kıraç topraklarına rahmet eseri olarak gelmişti. Kur’ân güneşinin nurlu ve bereketli ufkundan kıtalara yansıyacak “Cennet âsâ bahar” müjdelerini vermişti… Akif’in: “O nûru gönder, İlâhî, asırlar oldu, yeter! /Bunaldı milletin âfâkı, bir sabâh ister.” temennisiyle Anadolu’nun bereketli toprakları, ılık rüzgârların getirdiği rahmet damlacıklarına susamıştı…

O tarihten sonra dağları kekik kokuları kapladı. Bozkırları, yamaçları, ovaları rengarenk açan çiçekler süsledi. Bahar manzarasının lahuti güzelliklerini iman penceresinden seyrederek ferahladı insanlar… Devrin zifiri karanlık inkârcı zihniyetinden kurtulan masumlar, bahar müjdesiyle etrafını aydınlattı.  İman şuuruyla kâinatı okudular… 

Bahtiyar olanlar, Nevruz- u Sultani sevinciyle başını topraktan kaldıran, kıpırdayan, canlanan ve yeniden dirilen, koşuşturan canlıları hayretle, ibretle ve tefekkürle seyrettiler… Yeryüzünde sanatkârını tanıtan eserleri, güzellikleri görüp Rabbimizi ihlasla, ibadetle, şükürle yad ettiler. 

“Evet, bütün yeryüzü bir sofra-i nimet eden ve bahar mevsimini bir çiçek destesi yapan ve sofranın yanına koyan ve üstüne serpen bir Cevâd-ı Kerim…” Kur’ân hakikatlerinin latif tabir, misal ve tasvirleriyle tabiatta her şey anlam kazandı. Tefekkür ummanlarına, marifet ve muhabbetin sonsuz mertebelerine, manevi miracın ılık iklimlerine yükseldi ruhlar.

“Allah’ın rahmetinin eserlerine bak! Yeryüzünü ölümünden sonra nasıl diriltiyor. Şüphe yok ki O, ölüleri de elbette diriltecektir. O, her şeye hakkıyla gücü yetendir.” Rum Suresinin 50. Ayeti, Her baharda diriliş numunelerindeki gerçekleri aklımıza, kalbimize ve bütün duygularımıza ibretle anlatıyor.

Bugün 5 Mart, son cemrenin arzın kalbine ve toprağın sinesine düştüğü gün. Tabiatta kıpır kıpır yeni bir dilişin müjdelerine şahit olacağız… Yarından sonra Regaip Kandil’inde İlahi aşkın nurlu huzmelerini bahar coşkusuyla gönül dünyamızda hissedeceğiz. O aşk ritmiyle çarpan kalbimizle Üç Ayları rahmet hazinesinin esintilerini cennet âsâ bahar coşkusuyla istikbal edeceğiz…