ZİYARET ANINDA ÇOK HEYECANLANDIM

Üstadın odasına girdik. Başı sarıklı, gür kaşlı, uzun kirpikli, nuranî, beyaz yüzlü mübarek bir insan bizi bekliyordu. Önce Haşim Hoca elini öptü kenara çekildi, beni takdim etti. ‘Kayınbiraderim Ahmet’ dedi. Üstad, karyolanın üstünde oturmuş vaziyette, battaniye vardı. Yan taraftaki küçük masada radyo dikkatimi çekmişti. Hürmetle, tazimle ve heyecanla Üstadın elini öptüm. İnce uzun parmakları vardı. O anda hayatın en saadetli, sükûnetli, huzurlu ve mesut bir insanıydım. 

“Benim ona bağlılığım o zamandan beri devam ediyor. Ona olan bağlılığım dolayısıyla kimsenin hayrında, şerrinde, haramında, ırzında, namusunda gözüm olmadı. Onun duâsının bereketiyle malım mülküm çok oldu, sağlığım hâlâ yerinde Allah’a çok şükür. Gencecik oğlum vefat etti, iki sene önce eşim vefat etti metanetli oldum. Tevekkül ve teslimiyeti hayatıma düstur edindim. Allah bana her zaman sabır ve tahammül veriyor.

“Neyse tekrar ziyaret anına dönelim. Ben yere diz çöktüm, elimi dizimin üstüne koydum ve saygılı bir şekilde durdum. Haşim Hoca daha yakın durdu ve Üstadla sohbet edip hasret giderdiler. Cezaevinden hatıralar ve kitaplardan ilmî mevzuları mütalâa ettiler, ama ben bir şey anlamadım. 

“Sohbet bitti. Üstad: ‘Siz safa geldiniz’ dedi. Önce Haşim Hoca sonra ben tekrar elini öptük. Üstad, bana: ‘Enişten namazını kılar, sen de kıl’ dedi. O zamandan sonra ne kadar dünya işleri çok olsa da namazımı aksatmadan, zamanında kıldım, dikkatli davrandım. Kur’ân öğrendim, sonra 1981’de rahmetli eşimle beraber hac vazifemi ifa ettim.”

BANA GENÇLİK REHBERİ HEDİYE ETTİ

“O arada enişteme ‘Okuması nasıldır?’ diye beni sordu. Eniştem, ‘Yeni yazıyı bilir, eskimez yazıyı yeni öğreniyor’ dedi. Üstad, hizmetindeki talebelerden birine: ‘Bir tane Gençlik Rehberi getirin’ dedi. Talebesi bana yeni yazıyla yazılmış Gençlik Rehberi getirip verdi. Kitabı aldım, oradan ayrıldık. 

“Gençlik Rehberini okumak için alıp geri veriyorlardı. Çok kişiler istifade etti. Sonradan kimde kaldığını bilmiyorum. Yenisini aldım, ancak ona benzemiyordu.”

AİLEMİZDE HERKES DİNİNE BAĞLI İNSANLARDI

“Ömrüm okumakla, duâyla, namazla geçiyor. Huzur ve sabır içinde günlerim geçiyor. Eşim ölmeden altmış yaşlarında Kur’ân okumayı öğrendi. Ölünceye kadar durmadan hatim etti. Vefatında duâsı yapılacak 14 hatim listesini son okuduğu sayfada buldum.

“Üstada ömrünün sonuna kadar din düşmanları eza, cefa çektirdiler. Ömrü hapislerde zahmet içinde geçti. Hayatı boyunca imana, Kur’ân’a hizmet etti. Ona muhabbetim çok fazlaydı. Onunla ilgili her şeyle ilgilendim. Üstadın resimlerini saklardım. Ona olan hürmetim, muhabbetim, bağlılığım hiç eksilmedi. Onu tanıyan bilen herkes Allah yolundan ayrılmaz, onu Allah için, dinimize yaptığı hizmetler için sever. Onun dokunduğu insan, cani de olsa munis, muhlis, mütevazı hakikî bir Müslüman olur. Allah’ın yolundan, Peygamberimizin (asm) sünnetinden ayrılmaz. 

“Babam Çakırın Ahmet de çok hayırsever bin insandı. Köyümüzdeki odada gelen giden herkes yemeğimizi yerdi. Babam: ‘Aşına, işine, başına bak. Kimsenin işine karışma. Oğlum Ahmet, düşman öldürmekle bitmez. Onlar sana silâhla gelse, sen onlara ekmekle git’ derdi.”