Geçen sene bir lise talebesi anlatmıştı. Bir yazılı imtihanında kâğıdın başına ‘Bismillahirrahmanirrehim’ yazdığı için, öğretmen buna kızıyor ve o yazılıdan o talebeye sıfır veriyor! Bu ve buna benzer hadiseleri ara-sıra duyarız. Halbuki öğretmenin vazifesi, eğitimin mühim bir kısmı olan değerlendirmektir. Yani, yazılı kâğıdındaki cevaplara göre bir kanaat veya not taktir etmektir. Belli bir ideolojinin kolculuğu değil!
Maalesef bu, çok düşünülmesi gereken bir durumdur! Zira, dîni terbiye ile yetişen bir Müslüman talebenin, imtihan heyecanı sırasında ihtiyaç duyduğu ve manevî destek olduğuna inandığı Besmeleyi yadırgamak, hatta –haşa- suç gibi görmek, nasıl bir kafa yapısının işidir? Olsa olsa, resmî ideolojinin gizli anayasası böyle istediği içindir. Açıktan terennüm edilmese de, “Okula, Kışlaya, Resmî müesseselere Besmele Giremez” hükmü, resmî ideolojinin prensibi değil mi?
Halbuki, Besmele’nin girmediği yerlere her türlü sahtekârlık ve rezalet girer! Günümüzdeki okulların içler acısı hali meydanda!
İDEAL EĞİTİM:
İyi bir insanın ve onun meydana getirdiği iyi bir toplumun yetişmesi, şüphesiz iyi bir eğitimle mümkündür. Bu ise, ahlâk ve maneviyatla yoğrulmuş hür bir eğitimin işidir. Bu konuda, -hususiyle İslâm Dünyasında- ibret alınacak çok örnekler mevcuttur. Abbasiler, Endülüs Emevileri, Selçuklular-Anadolu Selçukluları ve Osmanlılar zamanında maneviyata dayalı, tam bir hürriyet havası içinde gelişen eğitime, halk ve idareciler tarafından titizlikle sahip çıkılmış ve büyük yatırımlar yapılmıştır. İslâm Dünyası’nda açılan binlerce medrese, büyük merkezlerden –ücra köylere kadar yaygınlaştırılmıştır. Bunun sonucu olarak da başta Dîni İlimler olarak, siyasî, sosyal, kültür-sanat, teknik ve sair çeşitli sahalarda, çok sayıda deha derecesinde âlimler yetişmiştir. Dolayısıyla, eşsiz eserleri günümüze kadar gelen bu dâhiler, uzun yüzyıllar göz kamaştırıcı ilerlemelere yol açmışlardır. Bugünkü medeniyetin de –bilhassa teknoloji alanında- öncüsü olan bütün bu gayret ve ilerlemeler, tam manasıyla Maneviyata dayalı hür bir eğitim anlayışıyla mümkün olmuştur. Besmelesiz eğitimle değil!
Hızla gelişen, ayrıca, Anarşi ve Terörün büyük bir tehdit haline geldiği günümüz dünyasında, bu gelişmelere ayak uydurabilmek ve her türlü tehdidi yenmek için, maneviyata dayalı hür eğitimin ehemmiyeti gittikçe artmaktadır!
Ne yazık ki, halihazırda bizde tatbik edilen “Eğitim Sistemi” hâlâ yasaklarla ve dayatmalarla çevrili cendere içindedir. Meselâ, İlköğretimden –üniversiteye kadar bütün eğitim kademelerinde “İnkılâp Tarihi” adıyla, tek adam görüşüne dayalı bir dersin mecburi olarak okutulması gibi tuhaf tatbikatlar, gerçek bir eğitimin ruhuyla hiç de bağdaşmıyor. Velhasıl ahlâksızlık, bölücülük, anarşi-terör, mafyacılık, darbecilik ve türlü türlü çetecilik, hep bu maneviyattan uzak, besmelesiz eğitim sisteminin ürünü değil mi?
Elhasıl; eğitim sisteminde, millî ve mânevî değerlerimiz göz önüne alınarak, gerçek mânâda bir iyileştirmeye gidilmediği (Öze dönülmediği) taktirde, bu hatalı imalat devam edip gidecek, faturası da çok ağır olacaktır.
NOT: 12 Eylül Pazartesi günü idrak edeceğimiz Kurban Bayramı’nı tebrik eder, bütün okuyucularımız ile âlemi İslâm ve insanlık âlemi için hayırlara, sulh ve huzura vesile olmasını Cenâb-ı Allah’dan (c.c.) niyaz ederim.
[*] Bediüzzaman Said Nursî, Sözler- Birinci Söz.