ISMARLAMA EĞİTİM SİSTEMİ
Öyle bir sistem ki, 93 seneden beri hâlâ yerleşememiştir! Çünkü esaslı bir temeli yok! Hususuyla, başta halk olarak bir çok salâhiyetli ve mütehassıs (uzman) şahıslar tarafından bu güne kadar ısrarla hep tenkit edilegelmiştir. Hepsi de “köklü değişiklik yapılması” görüşünde birleşiyor. Peki, niçin köklü değişiklik yapılmıyor? Buna engel ne?
Evet, 1924’te çıkarılan “Tevhid-i Tedrisat” (Eğitim ve Öğretimin Birleştirilmesi) kanunuyla temelleri atılan bu sistem, bu güne kadar belki dokuz bin kere eklemeler, düzeltmeler, değişiklikler geçirdi. Çok defa yabancı ülkelerden bilhassa Batı’dan modeller alındı, yine de sadra şifa olmadı! Çünkü bu sistemin temeli din ve ahlâk dışı felsefeye yani materyalizme dayandırılmıştır! Halbuki, bin seneden beri İslâm âleminin bayraktarlığını yapmış bir ecdadın torunları böyle bir sistemi hazmedemez. Baştan beri yapılagelen bu icraatlar hep tavandan, benimseterek değil, dayatmayla yapılmıştır. Onun için de tutmamıştır, asla tutmayacaktır. Çünkü kan uyuşmazlığı var!
DARBELERLE KORUNAN SİSTEM
Darbe sıtmasına tutulan ülkemizde her geçen darbe döneminde ülke büyük ölçüde zarara uğratılmıştır. Darbecilerin ilk işi devlet terörü estirerek dağa taşa korku sindirmekle beraber eğitime el atmak olmuştur. Bunda da gayeleri, halka rağmen din karşıtı militarist resmî ideolojiyi yeni kuşaklara enjekte etmektir. Bu yüzden eğitim sistemimiz hâlâ felçlidir!
Meselâ 27 Mayıs 1960 darbesini yapanlar, ilk iş olarak okullarda okutulmakta olan “Cumhuriyet Tarihi” ve “Yurttaşlık Bilgisi” kitaplarındaki konuları, kendi görüşlerine göre değiştirmek olmuştur!
12 Mart 1971 darbesinden sonra da yozlaşma devam etmiş ve eğitim giderek ciddiyetini kaybetmiştir. Dolayısıyla üniversitelerden başlayıp, liselere kadar okullara anarşi (kargaşa) ve şiddet olayları girmiştir. Talebeler arasında sağ–sol diye bölücü gruplar ortaya çıkarak ideolojik kavgalar ve büyük çapta şiddet olayları baş göstermiştir. Bu kavgalar giderek o kadar büyüdü ki, çok sayıda ölümlere yol açmıştır!
1974’te “Genel Af” ilân edildi ve anarşi suçundan yatan binlerce siyasî suçlu serbest bırakıldı. Bunların da pek çoğu öğretmen olarak çeşitli okullara tayin edildi. Ayrıca, “Hızlandırılmış Eğitim” ile 4–5 haftada öğretmen yetiştirilmeye çalışıldı! Anarşi ve şiddet hadiseleri zirveye ulaştı! Bu hadiselerde 12 Eylül 1980’e kadar beş binden fazla genç vatandaşımız öldürülmüştür!
Nihayet 12 Eylül 1980’de vatan kurtaran darbeciler (!) -ABD’nin kışkırtmasıyla- idareye el koydular. Kavga ve şiddet olayları bitti. 11 Eylül 1980’e kadar ülkede oluk oluk akan kan, 12 Eylül’de birden durdu! Halkımız adeta bayram sevinci yaşadı. Fakat ne bilsin ki daha büyük bir belâyla karşılaşmıştı!
Bu dönemde okullardaki militarist görüntüler daha da arttırıldı. “Andımız” isimli hoyrat parçaya ilâveler yapılarak daha yukarı sınıflara da topluca söylettirildi. “TC İnkılâp Tarihi ve Atatürkçülük” adıyla, ilköğretimden üniversiteye kadar mecburî bir ders koydular. Hâlâ okutulan bu ders, çok tenkit edilmekte ve ekseriyetle kaldırılması istenmektedir. Karma eğitim rezaleti giderek artış göstermiştir!
Derken, 28 Şubat 1997 “Postmodern Darbe”siyle de ilköğretimi 5+3 olarak mecburî 8 yıla çıkardılar. 14 yaşın bitimine kadar da Kur’ân öğrenme yasağı getirildi. Başörtüsü yasağı bütün şiddetiyle devam etti!
Bütün bu darbe dönemlerinin ortak hususiyetleri, başta din olmak üzere, bir çok insan ve vatandaşlık haklarının kısıtlanmasıdır! Bilhassa, gerici damgasıyla dindarlar üzerinde uzun yıllar devlet terörü estirilmiştir!
Netice olarak, bugün hâlâ devam eden, ülkenin başbelâsı teröristleri, Balyozcuları, Ergenekoncuları yetiştiren bu sisteme “Dur” diyen olmayacak mı? Daha ne zamana kadar seyirci kalınacak?
NOT: 7 Ocak 2017 Cumartesi günü, Süleymaniye Yeni Asya Vakfı’nda saat 12.00’da, Eğitimci-Yazar M. Ali Kaya “Cemaatler ve Din Eğitimi” konusunda bir seminer verecektir.