“Reform”un kısaca mânâsı; siyasî, sosyal, hukuk, eğitim ve sair herhangi bir alanda yapılan köklü değişikliklerdir. Yapılacak reformun da toplumun istek ve ihtiyaçlarına uygun olması şarttır. İşte o zaman reform faydalı ve kalıcı olur. İhtiyaç duyulan değişiklikler, tavandan inme veya baskıyla yani devlet dayatması yoluyla değil, tabanın, yani halkın tercihiyle mümkündür. Bunun için de önce, yapılacak değişiklikler art niyet ve dayatma olmadan, samimî olarak topluma iyice anlatılıp benimsetilmelidir. Aksi taktirde, tepeden yapılan baskı ve dayatmalarla, korkutma ve sindirmeyle yapılacak reformlar kısa bir müddet için gerçekleşmiş gözükse bile, kalıcı olamaz! Kalıcı olmayacağı gibi, toplumda sürüp giden ve kronikleşen çeşitli kargaşa ve bunalımlara yol açar! Bunun en bariz misali, ülkemizde tepeden inme yapılan reformların yol açtığı ve giderek artış gösteren çeşitli bunalımlardır. 

Selâhiyetli devlet adamları da zaman zaman Türkiye’nin gerçek mânâda bir hukuk devleti ve kalkınmış bir ülke olması için eğitim ve hukukta reform yapılmasının şart olduğunu belirtmektedirler. Ayrıca, yüksek bir refah, ileri bir demokrasi seviyesine ulaşmamızın mevcut eğitim ve hukuk sistemiyle mümkün olamayacağını söylemeleri de, bir hakikatin ifadesidir! 

Bu gerçeklerin selâhiyetli ağızlar tarafından dile getirilmesi son derece sevindirici ve ümit vericidir! Fakat, ne var ki, bugüne kadar gerçek mânâda bir reform yapılamamıştır! Geçmiş iktidarlar tarafından zaman zaman yapılan ufak tefek garnitür nevinden bazı düzenlemeler de sadra şifa olmamıştır! Dileriz ki, bu mânâda yapılacak köklü ve esaslı değişiklikler, toplumun ihtiyaçlarını karşılayacak nitelikte olsun. 

TOPLUMUN BEKLENTİSİ

Bu güne kadar gelişen hadiselerle ilgili olarak yapılan araştırmalar, yorum ve değerlendirmelerin neticesi olarak, toplumun eğitim ve öğretim yönünden başlıca ihtiyaçlarını şöyle sıralayabiliriz:

1) Din ilimleriyle fen ilimlerinin birlikte okutulması. Zira, dinsiz veya materyalist bir eğitim ancak robot insan yetiştirir. Ayrıca, Einstein’ın dediği gibi; “Dinsiz ilim kör, ilimsiz din ise topaldır.”

2) Karma eğitime son verilip, kız erkek sınıflarının ayrılması.

3) İnsan haklarına matuf her türlü kısıtlamaların kaldırılması.

4) Militarist hareket ve görüntülere ve terimlere son verilmesi.

5) Devletin tekelciliği bırakıp, eğitimin özelleştirilmesine ve meslek eğitimine ağırlık vermesi.

6) “İnkılâp Tarihi” dersinin kaldırılması ve ihtiva ettiği konuların gerçeğe uygun olarak “Tarih” derslerinde işlenmesi.

7) Başta Tarih dersi olarak diğer sosyal ve Türkçe derslerinin konuları, resmîg ideolojiye göre değil, objektif ve kendi ilmî metodlarına uygun olarak işlenmesi.

Toplumun beklentisi şüphesiz bu kadar değil. En göze çarpan bu beklentilere çözüm getirildiğinde, diğer ufak tefek beklentiler de çözüme kavuşturulabilir.

TEKLİF 

En başta, baskıcı rejimlerin hususiyetlerinden olan tekelcilik sistemini devlet artık bırakmalıdır. Devletin vazifesi işletmecilik değil, sadece koordinasyonu sağlayıp, teşvikçi ve teftiş edici olmalıdır. Bunun için de ülkemizde halihazırda çok düşük oranda seyreden “özel eğitime” ağırlık vermelidir. Fakat gerçek manada bir özel eğitim olmalıdır. Şu anda ülkemizde tatbik edilen özel eğitim politikası –işletmeciliği hariç– devlet okullarından bir farkı yok. Devlet okullarında olan kılık kıyafet mecburiyeti, okulun çeşitli yerlerindeki militarist görüntüler ve sair bütün dayatmalar, hiç de özel okul statüsüyle bağdaşmıyor! 

Netice olarak, kalkınmış ülkelerde olduğu gibi, ülkemizin de gelişmesi, her türlü buhran ve kaostan kurtuluşunun tek çaresi, demokratik hür bir eğitimle mümkün olacaktır!