2) Pasif öğrenme: Varlıklarla herhangi bir yönden münasebet kurarak meydana gelen öğrenmedir. 

3) Aktif öğrenme: Önceden bilinenlerle münasebet kurarak meydana gelen öğrenmedir. 

4) Çağrışım yoluyla meydana gelen öğrenme: Öğrenilecek konuların, başka bilgilerle derine inerek bağlantı kurulmasıyla hasıl olan öğrenmedir.

5) Kitap veya yazılı kaynaklardan öğrenme: Bilgilerin elde edilmesinde en çok başvurulan usûl.

6) Dağınık öğrenme: Herhangi bir konuda bilgilerin plânlı ve toplu olarak değil de, dağınık bir şekilde elde edilmesidir.

7) Gizli öğrenme: Bir konuyu öğrenirken, farkına varmadan başka konularla ilgili olarak meydana gelen öğrenmedir. 

8) Topluluktan öğrenme: Bir grup içerisinde veya çevrede meydana gelen öğrenmedir.

9) Motor öğrenme: Hızlı bir şekilde yeni maharetler kazandıran öğrenme şeklidir.

10) Tatbikatlı öğrenme: Deneme yoluyla meydana gelen öğrenmedir.

11)  Akılcı öğrenme: Akıl yoluyla, kavramlar arasında ilişki kurarak meydana gelen öğrenmedir.

12) Sosyal öğrenme: Kişinin, çevreye uyum sağlamasına çalışırken meydana gelen öğrenmedir.

13) Ezbere öğrenme: Bilgilerin ezber yoluyla, zihin tarafından zapt edilmesiyle meydana gelen öğrenmedir.  

14) Görerek öğrenme: Bilgilerin, göze hitap eden uyarımlar yoluyla elde edilmesidir. Şekil veya hareketler ne kadar çeşitli ve canlı olursa, öğrenme de o ölçüde sağlam ve kalıcı olur. Göze hitap eden ders vasıtalarının bunda oldukça tesiri büyüktür.

15) Dinleyerek öğrenme: Kulağa hitap eden uyarımlar yoluyla meydana gelen öğrenmedir. Bunda da kulağa hitap eden ders vasıtaları öne çıkar. Göze ve kulağa hitap eden vasıtaların her ikisinden de aynı zamanda faydalanılması, daha verimli bir öğrenmenin meydana gelmesini sağlar. Yani ders vasıtalarının, yerine göre yalnız biri veya birkaçı da  birlikte kullanılabilir. Meselâ, bir konu hakkında deney yaparken, o konuyla ilgili bir takım bilgilerle ilişki kurmak, yazılı kaynakları kullanmak, çağrışım yaptırmak ve sair gibi çalışmaları birkaç yönden sürdürmek faydalı olur. Bundaki gaye, iyi olanı tercih etmek, konuları sevdirmek ve konulara karşı ilgi uyandırmak olsun. Bunun için de devamlı olarak iyiyi ve doğruyu telkin etmeli. Nefret uyandırıcı her türlü tutum ve davranışlardan uzak durmalıdır. Yanlış veya kötü olan tutum ve davranışları, aydınlatma yoluyla açıklamak gerekir.

UNUTULMAMASI GEREKEN HUSUSLAR!

Hangi çeşit olursa olsun, umumiyetle öğretimde:

a) Konuyu parçalarına ayırarak kavratmaya çalışmak,

b) Bilgi ve maharetlerin, mümkün oldukça yaparak–yaşayarak (Deney Metoduyla) öğretilmesine çalışmak. 

Ayrıca, talebelerin yaş ve seviye farklarının da gözden uzak tutulmaması gerekir. Meselâ küçük yaştaki öğrencilerin, yetişkinler gibi düşünemeyeceği göz önüne alındığında, bir çok öğretim zorlukları atlatılmış olur. Bunun aksine olarak, küçük yaştaki öğrencilerin, büyükler gibi düşünülmesi ve buna göre davranılması, hem öğretmende moral düşüklüğüne, hem de öğrencilerin cesaretlerinin kırılmasına yol açabilir. 

Diğer önemli bir husus da şu ki, öğretmen, öğreteceği konulara hakim olması ve iyi öğretmesini de bilecektir. Konuları işlerken de üzerinde gereğinden fazla durmamalıdır.

NOT: 7 Ocak Pazar saat: 14’de Vakıfta Sabahattin Aksakal “Hizmet Hatıraları” Konulu bir seminer verecektir. (Hanımlar için yer ayrılmıştır.)