Eğitim ve öğretimin ilk başladığı yer, ailedir. Ailede alınan eğitim veya terbiye, ferdin hayat yörüngesini teşkil edeceğinden dolayı ehemmiyeti oldukça büyüktür.

Çocuğun yetiştirilmesi ve terbiye edilmesinde anne ve baba baş aktördür. Bilhassa çocuğun ilk mürebbisi, ilk muallimi annesidir. Anne ve baba ne kadar şuurlu olursa, aile içi eğitimi de o kadar sağlam olacaktır. Yani, ilk mürebbi, ilk muallim olan anne ve baba çocuklarına sağlam bir temel teşkil etmelidirler. 

Bunun için her hususta birlik içerisinde olmaları gerekmektedir. Çocuk karşısında sergiledikleri hal ve hareketler, birbirinin tamamlayıcısı olmalıdır. Aksi olursa, çocuk bocalar. Hele de anne ve babanın çocuklarının yanında tartışmaları son derece hatalı ve tehlikeli bir tavırdır. Unutulmamalıdır ki, aile düzenini sağlamak ve devam ettirmekle birlikte çocukları terbiye etmek ve yetiştirmek de büyük bir sabır işidir.

EĞİTİM BİR MESULİYET İŞİDİR

Terbiye veya eğitim meselesi, şüphesiz ki sadece okul veya eğitimcilerin işi değildir. Toplumdaki fertlerin her birinin durumuna göre üzerine düşen aslî bir vazifedir. 

Nitekim Hz. Peygamberimiz (asm) bir Hadisinde mealen şöyle buyurmaktadır: “Hepiniz çobansınız, her çoban güttüğü sürüden (idare ettiği fertlerden) mesuldür.”

Bu husus asla ihmale gelmez! Anne, baba, öğretmen, veli, idareci ve sair, temel rol ve statümüz ne olursa olsun, hepimiz terbiye ve eğitim hadisesinin birer mesul elemanı olduğumuzu asla unutmayacağız. Bu mesuliyet sadece maddî değil, aynı zamanda dîni yönden de bir takım ağır mesuliyet taşımaktadır. İşin zor tarafı da bunları tatbik etmekte maharet göstermektir. Tatbikatta görülebilecek en büyük engel de hislerimizdir. Hislerimizin en açık husûsiyeti ise enaniyet (bencillik), tahakküm (baskıcı anlayış), hodgam (kendine göre düşünen), şahsî menfaatçilik ve sair davranmamızdır. Onun için eğitici durumundaki şahıs, rehberlik fonksiyonunu icra ederken, büyük bir sabır ve fedakârlık örneği göstermesini bilmelidir.

İDEAL ÖĞRETMENİN VASIFLARI

Öğretmen, her şeyden önce eğiticilik (terbiye eden, mürebbi) ve rehberlik sıfatına sahip bir eleman demektir. Devamlı olarak kendini yetiştirmeye ve yenilemeye çalışır. Kaynak eserlerden en yüksek seviyede faydalanmaya çalışır. Başkalarıyla devamlı olarak bilgi alış verişinde bulunur. Mesleğiyle ilgili çalışmalarını aralıksız olarak devam ettirir. Şunu unutmamalıdır ki, en az hata yapan öğretmen, kendi alanında olduğu gibi, mesleğiyle ilgili mevzuatı da iyi bilen öğretmendir.

İdeal bir öğretmen, ahlâk ve fazilet yönünden de topluma örnek olmaya çalışır. Ayrıca, siyasî konulara girmez ve mümkün oldukça böyle bir havanın da ortaya çıkmaması için gayret eder. Muvaffakiyetini, geçmiş çalışmalarında değil, şu andaki çalışma ve gayretleriyle ölçer. İdeal bir öğretmen, her yönüyle dürüst bir insandır. Kendine güven duygusu gelişmiş ve aktivite (gayret) sahibidir. Asla dedikoducu ve problem çıkarıcı değildir. 

Bütün bu hususlarda ileri görüşlü, samimî ve nazik olmak ve ölçülü hareket etmek, ideal öğretmenliğin önde gelen hususiyetleridir.

Ayrıca, çevresinde bulunan kişilerle ve velilerle devamlı fikir alış verişinde bulunarak, onlarla anlayış içerisinde iyi münasebetler geliştirmeye çalışır. Her zaman iyi niyet sahibidir.