Geçtiğimiz günlerde, Millî Eğitim Bakanlığı Orta Öğretim Kurumları Yönetmeliği’nde bazı değişikliklere gidildiği bildirilmiştir. Bunun en dikkat çekici tarafı, Atatürkçülük konusunda yapılan değişikliktir. Buna göre “Atatürkçülük konularının derslerde nasıl işleneceği ile öğretim programlarının tatbikine matuf hususların öğretmenler kurulunda görüşülerek çalışmaların buna göre plânlanması ve çevre özellikleri de dikkate alınarak gayesine ve mahiyetine göre tatbik edilmesi” isteniyor. Ayrıca, “yıllık ve günlük ders plânlarının hazırlanması ve işlenişinde, sınıf/alan ve zümre toplantılarında konu ve kazanım ağırlıklarının (?) dikkate alınması sağlanacak” deniliyor.
Ayrıca, Eğitim Kurumları Sosyal Etkinlikler Yönetmeliğinde de yapılan değişikle daha önce yönetmelikten çıkarılan 29 Ekim Cumhuriyet Bayramı, 23 Nisan Millî Hâkimiyet ve Çocuk Bayramı, 19 Mayıs Atatürk’ü Anma ve Spor Bayramı, 30 Ağustos Zafer Bayramı’nın okullarda kutlanması hükmü, yeniden yönetmeliğe eklendi.
Peki, Eğitim Sisteminin biricik eksik tarafı bunlar mı? Yapılan değişikliklerin ana gayesi halkı sindirmek için, Resmî İdeolojinin ve Baskıcı zihniyetin dayatmalarıdır. Bu zihniyet, bu güne kadar yapılanları kâfi görmemektedir. Meselâ, ifade hürriyetini kısıtlayan ve hâlâ meriyette olan 5816 sayılı “Atatürk Aleyhinde İşlenen Suçlar Hakkında Kanun (Atatürk’ü Koruma Kanunu)” bu gayeyle çıkarılmıştır. 27 Mayıs 1960, 12 Mart 1971, 12 Eylül 1980, 28 Şubat 1997 darbeleri hep “Kemalizm veya Atatürkçülük” adına yapılmıştır. Okullarda mecburî okutulan “İnkılâp Tarihi” ve ders kitaplarından- köşelere varıncaya kadar bütün militarist görüntüler hep bu gayeye matuftur.
BOŞUNA SARF EDİLEN ÇABALAR
“Atatürkçülüğü herkesin kafasına çakma” hedefiyle yola çıkan 12 Eylül 1980 cunta idaresi işin içinden çıkamayınca, kurdurdukları 16 kişilik komisyona üç ciltlik “Atatürkçülük Nedir?” adlı bir kitap yazdırmıştır (….) Taktim yazısında amaçlar şöyle ifade ediliyordu; “gelecek nesilleri Atatürkçülükte bütünleştirmek, Atatürkçü ideolojiyi benimseyen birer vatandaş olmalarını sağlamak” (….) Bu görüşler ders kitabı olarak neşredildi. Ama nesilleri ‘Atatürkçülükte bütünleştirme’ hedefine ulaşılamadı! (….) Okullarda ve medya kanalıyla yapılan onca propagandaya rağmen netice alınamadı! Bunlara camileri ilâve edip mihrap ve minberlerden resmî dayatma ile Atatürk’e duâ ettirme teşebbüsleri de işe yaramadı; tam tersine eleştirildi! Velhasıl, bu güne kadar ne yapıldıysa, aşı tutmadı.” *
Bugün hâlâ “Kemalizm veya Atatürkçülük” mâlûm zihniyet tarafından halkın kafasına zorla çakılmak istenmektedir! Zaman zaman yapılan değişiklikler bunun açık delilidir. Bu mülâhaza, tehdit şeklinde halkımızın başında Demokles’in Kılıcı gibi sallandırılmaktadır.
Şurası asla unutulmamalıdır ki, hiçbir fikir veya düşünce, zorla, baskıyla korkutmayla yerleştirilemez. Maziye göz attığımızda, hiçbir sistem veya rejimin, hiçbir düşüncenin (Komünizm, Sosyalizm, Nasyonel Sosyalizm, Faşizm v.s.) onca çaba ve gayretlerine rağmen ayakta kalamadığını, yıkılıp gittiklerini görürüz. Zaten yıkılıp gitmeye de mahkûm idiler. Çünkü bu zorba ve baskıcı sistemler insan fıtratıyla asla bağdaştırılamadı, bağdaşmaz da.
Artık, hiçbir faydası olmayan ve tutunamayan –asla tutunamayacak olan-bozuk ezberleri bırakıp, bütün hür dünyanın benimsediği demokrasiye ne zaman geçeceğiz?