“Dünya, büyük bir manevî buhran geçiriyor. Manevî temelleri sarsılan Garp (Batı) cemiyeti içinde doğan bir hastalık, bir veba, bir taun (salgın) felaketi gittikçe yeryüzüne dağılıyor.
Bu müthiş sâri illete (bulaşıcı hastalık) karşı, İslâm cemiyeti ne gibi çarelerle karşı koyacak? Garp’ın çürümüş, kokmuş, tefessüh (çürümüş) etmiş, bâtıl formülleriyle mi? Yoksa İslâm cemiyetinin ter ü taze iman esaslarıyla mı? Büyük kafaları gaflet içinde görüyorum. İman kalesini, küfrün çürük direkleri tutamaz. Onun için ben yalnız iman üzerine mesaimi teksif (odaklanma) etmiş bulunuyorum.” (Bediüzzaman Said Nursî, Tarihçe-i Hayat, s., 615)
Bu asır Müslümanları bir inanç zaafı musibetine itti. Dünyevileşme, zevk ve lezzete bağımlılık illeti yaygınlaştı. Madde, makam, şöhret bağımlılığı insanları esir etti.
Tahribat ailede, şefkat, merhamet, saygı, hürmeti perdeliyor. Bencillik, çekişme ve huzursuzluk meydan alıyor. Manevi hayatın dünyaya alet edilmesi ve yaşanmaması büyük bir kayıp!
“Zındıka komitesi, “SÜFYANİZM” ve avenesi, ecnebi parmaklı tahripkâr plânlarla ince ayarlı derin plânlar var! Makam ikramlı ve cüzdan destekli “arzî” fetvalarla her türlü gayri meşru işlere kılıf uyduruluyor. Bütün bu işler, akıl, iz’an, feraset, basiret ve iman sahiplerini uyanık ve dikkatli olmaya zorluyor!
Dehşet veren değişim birçok alanda devam ediyor. “Boş ver canım!” deme zamanı değil! Fiili ve kavli duaları sıklaştırmaya ve çoğaltmaya ihtiyaç var.
Ortadoğu ve Arap dünyasındaki siyasi cereyanından transfer edilen “dinin siyasileştirilmesi” anlayış ve tatbikatı bize ağıra mal oldu, olmaya devam ediyor. Mukaddes değerleri her şeye alet eden bu anlayış: şahsî menfaat, makam, şöhret ve tarafgirlikle sahada bir manevi çöküntüye sebep oldu. Dine mesafeli olanları tamamen dinden soğuttu! Bu cereyanda olanlar, umumun malı olan dini değerleri tekellerinde zannıyla her türlü dünyevî işlere alet edip kullandılar. Çok olumsuz sahalara taşıdılar. En yüksek perden, hakaret, yalan ve ötekileştirme toplumun dengesini bozdu. İnanç ve toplum hayatı büyük sarsıntı geçiriyor.
Dinin dünyeviliğe alet edilmesi, insanımızı manevi ve maddi hayat dengesini kurmakta bir çıkmazına soktu! Bu saptırma akıl tutulmasına yol aştı!
“Kelebek etkisiyle”, bu yozlaşma bütün dini cemaatleri etkiledi! Toplum büyük bir travma yaşıyor. İnsanlar şaşkınlıkla çözüm arıyor!
Şükür ki Nur talebeleri çare üreten bir Risale-i Nur külliyatına sahipler. Bazı Nur Gruplarının siyasal İslâmcıları bile arkada bırakan akıl almaz tutum ve tavırları özelde büyük bir derdimiz! Hepimiz büyük bir imtihandayız! Asıl büyük tehlike bu! Buna karşı neler yapabiliriz!
Aklımıza gelenler:
Allah’a sığınmak kavli ve fiili duaları sıklaştırarak devam ettirmek. Risale-i Nurları; müzakereli dersler okuyarak devam ettirmek.
Hislerin uyuştuğu, akıl tutulmasının yaşandığı bir ortamda gerçek kazanç manevî kazançlardır. Neyi kazanıp, neyi kaybettiğimizi iç âlemlerimizde tefekkür edip değerlendirmeye çalışalım. Büyük bir “eyvah!” demeden dava adamlığı vazifemizi aslına uygun yapmaya gayretinde olalım.
Geçici dünya malı uğruna, insanlık ve maneviyatını feda etmek olmaz.
Asıl musibetin manevî musibet olduğunu unutmayalım. Kalp ve gönül dünyalarımızda, Cenabı Hak, sevgisi, aile efradımıza olan sorumluluğumuz, dostlarımızı ve bütün Müslümanları kulluk ve ümmetlik çizgisinde buluşturma, yeşertme ümidiyle doldurup süsleyelim. inşaallah.
Rabbimiz Müslümanlarına akıl, iz’an, sabır, feraset, basiret ve ufuk versin. Şeytan, Deccal ve Süfyan’ın oyunlarına getirmesin. (Âmin)