Nur mesleğinin banisi ve üstadı Bediüzzaman Said Nursî, “Hakikat Mesleği” olan bu kudsî hizmette kendisine ilham olunan hakikatleri Risale-i Nur eserlerinin ilgili bölümlerinde net olarak beyan ve tesbit etmiştir.

Özellikle de “Lâhika” ve “Müdafaalar”ında yer alan ve hem yaşadığı zamanın şartlarına uygun, hem de ilelebet devam edecek, İlâhîliğe dayanan ölçüleri, talebeleri başta olmak üzere ehl-i ilme, millete, resmî makamlara, âlem-i İslâma ve bütün insanlığa rehberlik edecek bu ulvî hakikatleri tarihe not düşmüştür.

Bunlardan tesbit edebildiğimiz bazılarını hatırlamak faydalı olur düşüncesiyle aşağıya dercediyoruz:

• Nur mesleğinin en önemli özelliklerinden birisi, her şart ve durumda “müsbet hareket etmek” düsturudur.
• Nur mesleği, güzelliklerin kaynağıdır. Fakat her şeyi, herkes için güzel ve mükemmel olarak istemek, bazı şart ve şahıslarda mümkün olamadığı için sırat-ı müstakim ve teenni ile hareket etme anlayışını benimser.
• Nur mesleğinin yalvarma ve “müşteri arama” derdi asla yoktur. Belki müşterilerin ona talip olması lâzımdır.
• Nur mesleğinin samimî çizgisi ve istikameti; Risale-i Nur’a şakird ve talebe olma esasıdır. 
• Nur mesleğinde “sırr-ı ihlâs ve hakaik-i imaniye” yolunda “manevî cihad” anlayışı vardır. 
• Nur mesleğinde dünyayı ve siyaseti öne çıkarmak yoktur.
• Nur mesleğinde şahsa karşı hürmet ve makam vermek yoktur. “Şahs-ı manevî”yi esas almak vardır.
• Nur mesleğinde, keyfiyet esas alınır, “kemiyete (sayı çokluğuna)” önem verilmez. 
• Nur mesleğinde, en iyi çare; cereyanların kuvveti yerine, inayet ve tevfik-i İlâhiyeye dayanma akidesi ve inancıdır.
• Nur mesleğindeki en mühim esaslardan birisi, toplumun en fazla ihtiyaç duyduğu şefkattir.
• Nur mesleğinin esaslarında; hakikat, Sünnet-i Seniyye, farzlara dikkat, büyük günahlardan çekinmek vardır.
• Nur mesleğinde, hele bu zamanda, hakka tam hizmet edebilmek için tamamıyla “terk-i enaniyet” esastır.
• Nur mesleğinde, ihlâs-ı tâmmeden sonra en büyük esas, sebat ve metanettir.
• Nur mesleği demek; kusurunu bilmek, mahviyetkârane, yalnız rıza-yı İlâhî için rekabetsiz hizmet etmek demektir.
• Nur mesleğinde, mümkün oldukça hariçten gelen ilişmelere önem vermemek bir düsturdur. 
• Nur mesleği demek; nezihâne ve nazikâne ve kavl-i leyyinle hareket etmek demektir.
• Nur mesleğinde, şefkat itibarıyla, bir mâsuma zarar gelmemek için, kendisine zulmeden cânilere değil ilişmek, hattâ bedduâ bile etmemek düsturu vardır. 
• Nur mesleğinde, vazifesini yapmak, Cenâb-ı Hakk’ın vazifesine karışmamak vardır. 
• Nur mesleğinde “Vazife, tebliğdir. Kabul ettirmek, Cenâb-ı Hakk’a aittir” inancı esastır.
• Nur mesleğinin esası uhuvvettir. Peder ile evlât, şeyh ile mürid arasındaki vasıta değil, hakikî kardeşlik vasıtasıdır. 
• Nur mesleğinde, yeis ve ümitsizlik yoktur. En zor anlarda bile “Risale-i Nur’un her tarafta galibâne fütuhatının devam ettiği ve edeceği” inancı vardır.
• Nur mesleğinde, hakaik-i imaniye ve hizmet-i Nuriye-i kudsiyenin, kâinatta hiçbir şeye âlet olmadığını, olamayacağını bilip kabullenme esası vardır.

Kaynaklar: Tarihçe-i Hayat, Emirdağ Lâhikası, Kastamonu Lâhikası, Lem’alar.