Bu sebeple kuvvetler ayrılığı yerine bir kişinin ekonomi, güvenlik, iç ve dış politikalar ve sosyal devlet ilkesini yürütemeyeceği, yürütse de çoğulcu demokrasi asrında şahsî fikirleri ve duygularına mağlup olacağı ve olduğu, acı tecrübelerle yaşayarak gördük ki, en başından beri bu sisteme, bize uymayacağı için karşı çıktık.

Ortadoğu toplumlarında demokrasi kültürü gelişmemiş olmasından güvene ve o toplumun karakteristik özellikleri ile paralellik arz eden lider faktörü, yetkileri tek elde toplamaya yetiyor. Yani lider sevgisi kanundan önce geliyor.

Bizde de aynen bu mantıkla referandum onay aldı. Eğer o kanun başka bir liderle oylansaydı halktan yetki alamayabilirdi belki de…

Zaman ilerledikçe yetkinin sınırsızlığıyla mutlak monarşiliğe gittiği geniş kesimlerce de fark edilmeye başlandı.

Bu fark ediliş, Türk toplumunun diğer Ortadoğu toplumlarından farklılığı ve Asya'nın Avrupa'ya açılan kapısı olması açısından demokrasiye özlemi daha arttırdı ve kelebek etkisi yaparak farklılıklar, cumhuriyet ve demokrasi potasında erimeye yol açtı. Öyle ki aynı ideolojide olanlar bile iki kısma, cumhurbaşkanlığı rejimini müdafaa edenlerle karşı çıkanlar olarak ayrıldı. Burada ideolojiler yerine sistem sorgulaması yaşandı. Bir nevi devletçilikle milletçilik arasında bir tercihe döndü. Gerçekten bakıldığında başkanlık sistemini isteyenler içinde sağcı/milliyetçi/ulusalcı kökten gelenler buluştuğu gibi, karşı çıkanlar da benzer bir bloklaşma içine girdi. Buradaki en büyük faktör, yaralı olan demokrasimizin daha da kötüleşmesi ve yaşanan acı tecrübeler olunca, aynı ideolojidekiler yol ayırımına gitti.

Peki, yeni sistem ne getirdi ne götürdü?

Bu sistemle; sosyo/ekonomik dengeler hızla bozulmaya yüz tuttu.

*Satılan fabrikalardan dolayı işsizlik arttı.

*Eldeki imkânlar beton ekonomisine yatırıldı.

*Döviz kuru tarihî zirveyi yakaladı.

* Enflasyon üç hanelere yükseldi

*Ahlâk erozyonu toplum dinamiklerini kaydırdı.

*Boşanma oranı sadece bir yılda yüzde 27.46 arttı.

*TV programları aile hayatına dinamit koydu.

*Eğitim seviyesi düştüğü gibi, üniversite bitirenler iş bulamayınca soluğu yurt dışında aldı.

*Hak ve hürriyetler ihlal edildi. Adalet rafa kaldırıldı. Yargının bağımsızlığı kayboldu.

*Kuvvetler ayrılığı ortadan kalktı, bütün yetkiler tek kişi elinde toplandı. Meclis devre dışı bırakıldı.

İla ahir…

Bütün bu yaşanmışlıklardan sonra 14 Mayıs'ta bir seçime gittik. Parlamento seçimini yapsak da sistemi işletecek Cumhurbaşkanını seçemedik ve çeşitli spekülasyonlarla ikinci tura kaldı.

Şimdi, bu Pazar yapılacak seçim, adaylardan ziyade sistem oylamasına döndü.

Bu oylamayla diyeceğiz ki; "Biz Ortadoğu toplumuyuz, bizi güçlü bir lider yönetsin, Batı'dan uzak kalırsak kalalım, otokrasiyle yönetilelim" ya da "Evet, biz İslâm toplumuyuz, fakat gerçek İslâm, hürriyetten yanadır. Dolaysıyla İslam tarihinde seçilen halifeler hesap verebilirlik üzerine bir yönetim sergilemiş ve (itibardan tasarruf ederek) dış dünyaya itibarlı birer lider olmuştular. İslamla barışık insan hak ve hürriyetleriyle, demokrasiyle ve AB'yle kalkınmayı yakalar ve güçleniriz."

Karar yüce milletimizin.