l “(…)Suiistimale çok açık olan ve sürekli araç olarak kullanılan ‘Milletin menfaati için bireyin hukukunun önemi yoktur, kurunun yanında yaş da yanar!’ şeklindeki yaklaşımlar siyaset kurumu için sıradanlaşmıştır. Bu şedit zulme cemaatlerin ortak olmaması için kalben dahi rıza göstermemeleri, İslâm’ın en temel kanunlarındandır.” (Abdulnasır Yiner)
l “Saltanatın kaldırılması, cumhuriyetin ilânı ve şahıs halifeden hey’et (meclis) halifeye geçiş fikri, Beşinci Halife Hz. Hasan’ın torunlarından ve Kur’ân ilminin ulemasından Bediüzzaman’ın Kur’ân’dan aldığı derslere ve kitaplarındaki tekliflerine de uygundur. (…) Ancak insan suretindeki şeytanların üyesi olduğu gizli zındıka komitesi bir hile daha yapar. ‘Lâiklik’ adı altındaki dinsizlik ve ‘medenîleşme’ adı altındaki Batılılaşma furyası, iktidar sahiplerini tamamen sarar. Gizli kudret sahipleri, Meclis’in dizginlerini ele geçirir ve iki sene içinde çeşitli entrikalarla ve zorla çıkardıkları inkılâp kanunlarıyla Meclis’i halifelikten hızla uzaklaştırır. Meclis’in halifeliği üstlendiğini ifade eden ve—hâlen de yürürlükte olan—kanun fiilen uygulanamaz hâle getirilir, dinsizlik rejim altına alınır. Şer güçler böylece, şeklî hilâfet makamını hükümsüz ve mâliksiz bırakır…” (Ahmet Battal)
l “Adaletin (…) müspet ve menfî diye iki kısma ayrılması, Bediüzzaman’ın kendine özgü olarak ortaya koyduğu orijinal bir tasniftir. / Kişi hak ve hürriyetlerine (…) önem vermesiyle, Bediüzzaman’ın adalet anlayışı modern hukuk anlayışının çok fevkindedir.” (Ahmet Hamdi Aydın)
l “Sadece dolara karşı yeni bir para birimiyle dünya ekonomik dengesini sağlayabilme hayali kadar, ‘dil ve kültür’ dengesini de yeniden kuracak bir ‘birimsel’ değişim ‘dil ve insan’ problemi olarak dünyanın önündedir. ‘Hakikat sonrası’ ekonomiyle dilin birlikte ele alındığı bir dönem… [Zira] bugünün bozgunculuğu, dil ve siyaset meydanlarında inanılmaz zulüm ve katillere sebebiyet veriyor!” (Caner Kutlu)
l “Risale-i Nur Külliyatının diğer eserleri gibi [‘Münazarat’ta] gayet derin mânâlar içermekte olup, her cümlesi geniş çapta içerik ve tarihî bağlantılar ifade edebiliyor.” (Mehmet Göneş)
l “Bediüzzaman Said Nursî’nin ilk ve son eserlerinde öncelik ve sonralık olmayıp entegre bir sistem vardır.” (Metin Şencan)
l “(…)Hâlen, dinî nasihat kapasitesine sahip dindarların büyük ekseriyeti [‘sadece topuzcu’lar ve ‘hem nurcu hem topuzcu’lar], mesailerini ve sermayelerini devletin siyasî ya da bürokratik kuvvetini ele geçirmek için kullanmışlar ve fakat elde ettikleri makam ve kadroları dine gerçek anlamda ve asıl lâzım olan biçimiyle hizmet ettirmeye muvaffak olamamışlardır. Bu sonuç da göstermektedir ki Bediüzzaman’ın ve talebelerinin ‘devletten uzak ve Allah’a yakın’ sivil ve ihlâslı pozisyonlar eliyle ve ferden ferdâ [fert fert, tek tek, teker teker] nasihatle dine hizmet etmeye dayalı ‘[sadece] nurcu’luk metodu, bu zamanda en doğru metottur.” (Nuri Çakır)
l “Aslında siyasî iktidarın varlık nedeni bir bakıma ‘iyiliği emir ve kötülükten nehiy’ ilkesini gerçekleştirmektir. Siyasal iktidar meşru ve ma’ruf çerçevede hareket etmeli, bireylerin de hukuka riayet etmesini sağlamalıdır. / İktidar hukuk ve adaletten ayrılırsa varlık nedenini kaybetmiş olur; o hâlde, ‘ma’rufu emretme ve münkerden nehyetme’ ilkesi, hukuk ve adaletten ayrılan iktidara karşı kullanılır! Örneğin zalim yöneticiye karşı hakkı söylemek ve onu kötülükten nehyetmek bir cihattır…” (Veysel Kasar)
***
Not: Yukarıdaki tespitler, derginin “hukukun üstünlüğü ve adalet ekseninde devlet ve cemaatler” konulu Yaz 2017 tarihli sayısından derlenmiştir.