Geçtiğimiz Ekim ayında, günlük gazete olarak “Yeni Asya”yı netice veren haftalık “İttihad” gazetesinin neşrinin 50. sene-i devriyesinin kutlandığı toplantıda gerek mâzîde gerekse hazırda emektar okuyucu, yazar ve idareciler bir araya gelmiş; malûm toplantının nihayetinde de bu sefer gençlerle aynı minvalde toplantı/lar tertiplenmesi lüzumu dile getirilmiş idi. Nitekim hemen ertesi ay (Kasım) önce bayanlarla sonra da erkeklerle birbirini takip eden içtimalar yapıldı. Toplantılarda gençlerden “neşriyat hizmetlerinde neler yapabilecekleri” noktasında teklif ve fikirler alındı. Ümidimiz o ki inşallah bunların icabı ilerleyen zaman içinde yapılacaktır…

Bu babda “eski bir Yeni Asya personeli” olarak bu fakir de bir şeyler söylemek istemektedir. Şöyle ki: Hâlihazırda yayın grubumuzun “mutfak” diye tabir edilen, gerek gazetemiz, gerek neşriyatımız (YAN), gerekse dergilerimizin “yazı işleri” birimlerinde genel veya alan itibarıyla “idareci” mevkiinde 70’ler/80’ler kuşaklarından kişiler vazife yapıyor. Bunlar “alaylı gazeteciler” sınıfından olup, mesleğin ilk basamaklarını başarıyla geçip “salâhiyet ve mes’uliyet” makamına yükselmişlerdir. İşte bu “bir avuç kahraman,” ölçülerini Risale-i Nur’lardan alan yayın grubumuzun prensipleri istikametinde, gençlerden oluşan ekipleriyle, her biri Nur’ların şerhi ve açıklaması mesabesindeki gazetemiz ve ilâveleri ile kitaplarımızı ve dergilerimizi biz okuyuculara ulaştırmaya gayret ediyor. 

Elbette mevzuubahis neşir ekipleri de—fiziken ve psikolojik olarak gayet yıpratıcı olan “neşriyat” (tıpkı “kitapçılık” gibi gazetecilik ve dergicilik faaliyetlerini de “neşriyat/yayıncılık” diye vasıflandırmak yanlış olmaz her hâlde) hizmetlerinde—zamanla yaşlanmış, kimi personel “meslekten emeklilik” safhasına geçmiştir. 

Geçen zamanlarda kadroların gençleştirilmesi teşebbüsleri tabiî ki oldu, fakat maalesef hem yayın grubumuzun maddî-manevî şartları hem de bir kısım personelin bu şartlara intibaksızlığı umulan neticeleri pek ver(e)medi. 

Burada hemen belirtmek isteriz ki bidayetinden beri fevkalâde zor şartlarda “nitelikli ürünler” vermeye çalışan yayın grubumuz, hâlihazırda ve bundan sonra da hakikaten şimdiki kadrolar gibi “fedakâr ve sebatkâr, şuurlu dindar ve demokrat” kadrolara lâyıktır. Zira bilhassa “Yeni Asya” gibi mütemadiyen hakkı, hakikati ve doğruyu esas almış yayın grubunun çilesini, bu hasletleri haiz olmayan personelin kaldırması mümkün değildir—zaten geçmişte “maddî-manevî şartların eleminasyonu” bu büyük vazifelere yeterince lâyık olmayanları bilmecburiye ayıklayagelmiştir. (Bu mânâda gazetemiz yazıişlerinden Kâzım Güleçyüz, İbrahim Özdabak, Mustafa Döküler ve Faruk Çakır’ı; yayınevimiz yazıişlerinden Abdullah Eraçıkbaş’ı; “Bizim Aile” yazıişlerinden Yasemin Güleçyüz’ü ve “Can Kardeş” yazıişlerinden Demirhan Kadıoğlu’nu hürmetle zikretmek isteriz! Adı geçenler 30-40 yıldan beri manevî cihat (iman/Kur’ân) hizmetini bihakkın omuzlamış olup, bir okuyucu olarak kendilerine teşekkürü bir vazife telâkki ediyoruz!) 

Öte yandan, şimdiki gerek “Gazetecilik Seminerleri” gerekse “Gençlerle Buluşuyoruz” türü faaliyetler şümulünde “hizmet”e tâlip olan gençleri büyük vazifeler beklemektedir. Gayet tabiî ki söz konusu gençlerin her birisi ağabey ve ablaları gibi mesleğe sıfırdan başlayarak, fedakârlıkları ve sadakatleri nispetinde salâhiyet ve mes’uliyet sahibi olacaklardır. En mühim tavsiyemiz şu ki çok değişik branşlarda tahsil görmüş veya hâlen görmekte olan kimi gençler “uzaktan,” kimisi de “yerinde” katkıda bulunmaya “hemen” başlayabilirler—genç Said’ler/Saide’ler “yarın”ı hiç beklemesinler, zira yarınlar bitmez!