Bu dersleri okutmak güzel, fakat bu çökmüş sistemde, bu dersleri ilkokul birinci sınıftan başlatsanız bile kurtuluş çaresi olmayacak. Çünkü Türkiye’nin demokratik bir eğitim sistemine ve gençliğin de tahkiki iman derslerine ihtiyacı vardır.

Bu asırda, Kur’ân’ı ve İslâm’ı, Risale i Nur’dan daha iyi yorumlayan başka bir kaynak yoktur. Öğrenciler bu kitaplarla, okullarda ders kitaplarında tanışmalı, bakanlık bu konuyu en kısa zamanda ele almalıdır. Maalesef hükümet, elinden gelse bunları yasaklayacak, nerede kaldı ki ders kitaplarına soksun. Yaklaşık 15 yıldır iktidarda olanlar, asla Risalelerle barışamadı. Bu milletvekillerinin büyük kısmı, dinî eğitim veren okullarda okumuş olmalarına rağmen, bu kitapları içlerine sindiremediler, neşrine değil de tam aksine neşrine çeşitli bahanelerle engel olmaya çalıştılar ve çalışıyorlar. Ne yazık ki, Risale-i Nur dâvâsına kendini feda ettiğini sanan bazı kişiler, hâlâ bu zihniyetten medet umup, kurtuluş bekliyorlar. Filipinler’de eğitim bakanı, Risalelerin tevhid kısmını, ders kitaplarına soktukları halde, bizimkiler düşmanlıkta ısrar ediyorlar. Bediüzzaman, “Risale-i Nura değil ilişmek, tamamıyla terviç ve neşrine çalışmak elzemdir ve geçen dehşetli günahlara kefaret ve gelecek müthiş belâlara ve anarşiliğe bir set olabilsin” diyor. 

Üzülerek şunu söyleyebilirim, bazı yerlerde nerede ise öğrenciler öğretmenleri parmaklayacak durumdadır. Okullarda gayrımeşrû ilişkiler yokuştan yuvarlanan bir taş gibi hız kazanıyor, maalesef okullar fuhuş yuvasına dönüyor. İşin farkında olamayan halk, “baksana din eğitimi nereden nereye geldi” şeklinde olaylara bakıyor. Anarşilik illa komünizm ile mi olur, öğretmenleri parmaklamak, okulların fuhuş yuvasına dönmesinden daha büyük anarşilik olur mu? Öğretmenler de “karışırsam başım belâya girer” şeklinde düşünüyorlar. Güya demokratik ülkeler gibi öğrencileri serbest bırakmak istiyorlar. Bunların serbestlik anlayışı hep şerde oluyor. Türkiye’yi idare etmeye çalışanlar, bu asırda Kur’ân anlatılacaksa, en iyi kaynağın Risaleler olduğunu artık anlamalılar. Bu tahkiki iman konuları, eğitimciler tarafından her sınıfın seviyesine göre indirgenerek öğrencilere verilmeli. Ne garaiptir ki ne diyanet ne de millî eğitim, şu ana kadar bu kitaplara gerekli değeri veremedi. Bunun en büyük sebebi ise Millî Eğitimin, Atatürk İlke ve İnkılâplarına bağlı nesiller yetiştirmeyi kendine hedef seçmesidir. Risale-i Nur’un mantığı ise, bu Kemalist sisteme tam zıt olması ve Türkiye’nin kurtuluşu için, Kemalizmle demokrasinin yer değiştirmesini çare olarak göstermek istemesidir. Başka yerlerde planlanarak iktidara gelenler, bu sisteme dokunmamak sözünü veriyorlar. Yine Bediüzzaman, “Sizler ey ehl-i siyaset ve hükûmet, evham edip bizlerle uğraşmayınız. Bilâkis teshilât göstermeniz lâzım. Çünkü hizmetimiz emniyet ve hürmet ve merhameti tesisle hem asayişi hem inzibatı hem hayat-ı içtimaîyeyi anarşilikten kurtarmaya çalışıp sizin hakiki vazifenizin temel taşlarını tesbit ediyor, takviye ve teyit ediyor diyor. (Tarihçe i Hayat, 467)  Öğrencilere hürmet, emniyet ve merhamet duygularını hangi eserlerle verebilirsiniz. Eğitim sistemi uçurumun kenarındadır, Risale-i Nur ile kurtulmasına çalışınız. 

Aileler çocukları ile gereği gibi ya ilgilenmiyor veya ilgilenemiyor, çevre ise malûm, bir tek kurtuluş yeri olarak okullar kalıyor. Okullar da ahlâk bozma yeri, ahlâklı gelen çocuk, ahlâkı bozuk olarak mezun oluyor, nesillerimiz bozuldu yuvalar çökmek üzere, eğitim öğrencilerin insafına kalmış. Risale-i Nurlara kulak veriniz.