Nihayet o yıllarda biz de, Lütfi Taşçı kardeşimle beraber, mühendislik stajı yapmak için Ereğli Demir Çelik Fabrikasına gittiğimizde tanışmıştık.
O zamanlarda mühendislik stajını, öyle büyük fabrikalarda yapmak herkese nasib olmuyordu. Rabbimiz bize nasib etmişti işte. Nasıl olsa, bizim kalacak yer problemimiz de olmadığından, Allah’a şükür, her tarafta bu mevzuda zorluk çekmeyeceğimizden, iki ay kadar bir staj için, Ankara’dan ayrılacaktık ve bu bizim, Ankara’dan uzun müddetli ayrılığımızın ilkiydi. 
Rahmetli Bayram Yüksel Ağabeyin yanına gidip, Karadeniz Ereğliye, staj yapmak için gideceğimizi söyleyince çok sevindi. “kardeş, çok iyi olmuş” dedi ve, “orada market işleten Hasan Coşkun kardeş var, onu bulun, o sizi dershaneye götürür “dedi. Ve bir de Hasan Coşkun Ağabey’e mektup yazıp bize verdi. Onun da duâsını alarak Ereğli’ye gittik.
Hakikaten de, Bayram Ağabey’in duâsı vasıtasıyla çok kolaylıklar gördük. Terminalde indikten sonra, arayıp, Hasan Ağabey’in marketini bulduk. Çok sevindi ve bize muhabbetle sarıldı. Biraz sonra da, bizi dershaneye götürdü ve yolda giderken de anlattı. “Kardeşler, iyi ki siz geldiniz ya, burada kalan talebe yoktu. Sizin gelmeniz çok iyi oldu” dedi. Bizi dershaneye bıraktıktan bir müddet sonra kapı çaldı, baktık Hasan Ağabey, birer çuval, soğan-patates vs. gibi gıda maddelerini alıp gelmişti. Biz de çok hislenmiştik.
Artık fabrika günlerimiz başlamıştı. Tabiî, sabahları fabrika, akşamları da, dershane ve hizmet. Bizim geldiğimizi duyan Ereğli eşrafı, o akşam dershaneye bizi ziyarete gelmişti. İçlerinde rahmetli Burhan Eren de vardı. Çok güzel muhabbet ve tanışma yaptık. Burhan Ağabey, oradaki, (isminde yanılmıyorsam) Çelik-iş Sendikasının genel başkanıydı. Bize sendika idare merkezinin yerini tarif etti ve yanına gelmemizi söyledi. Tabiî ayrıca fabrikaya staja gelmemizden dolayı çok sevindiğini bildirip, fabrika ile alâkalı bize bazı bilgiler ve taktikler verdi.
Gündüzleri onun yanına da uğrayıp sohbet ediyoruz. Bazı takıldığımız veya karşılaştığımız şeyler hususunda onunla istişare ediyorduk ve hep işlerimizi çözüyordu. Çok beyefendi ve mübarek bir ağabeyimizdi. Akşamları evlerde yapılan sohbetlere de gidiyorduk. Onun da evinde derse gittiğimizde, bizim kitab okumamızı  işaret etmişti. 
Bir gün, oranın eşrafından Hüseyin Danışmaz kardeşimiz geldi ve “ben de sizinle kalacağım, sizi yalnız bırakmayacağım” dedi. Sağ olsun evinde kalmayıp bizimle kalmıştı. Bir arada, o zaman Yeni Asya’nın dış politika yazılarını yazan Kasım Baydemir de orada yedek subaylığını yapmaya gelmiş ve dershanede onunla aynı odada yatmıştık. 
Hatıra çok tabiî, hepsini anlatmak zor. Bu yazı, rahmetli olan Burhan Eren Ağabeyimize tâziye ve Fatihalara sebeb olması esas maksad olduğundan, fazla detaya girmiyoruz. 
Kahraman Ereğli cemaatinin, kahraman Burhan Eren Ağabeyine rahmetler diliyoruz. Cenâb-ı Hakk, kabrini, pür nur eylesin inşâallah! Ailesine ve arkadaşlarına tâziyetlerimizi bildiririz.