Evvelâ, Bursa’dan dört arkadaş gidecektik. Bir arkadaşımızın ânî işi çıkması sebebiyle, bu tahakkuk etmedi. Neticede Yeni Asya Yönetim Kurulu Başkanımız İzzet Atik ile andlaşıp, ben Eskişehir’e gittim ve oradan Mevlid kardeşimizin arabasıyla üçümüz, gece Afyon sohbetine iştirak edip, Pazar sabahı Isparta’ya vâsıl olduk.

Muhabbetî hâllerin zuhur ettiği mevlidimizin neticesinde, dönüş yolunda İslâmköy’e uğrayıp, hem rahmetli Demirel’e Fatiha okuyup hem de “Süleyman Demirel demokrasi müzesini” ziyâret etmeyi plânladık.

Önce Demirel’in kabrini ziyaret edip, Fatiha okuduktan sonra müzeye geçtik. Müzeyi gezerken, mâzideki bazı gazetelerin de teşhir edildiğini gördük. Biraz gezince, Yeni Asya gazetemizin de olacağını tahmin ettik. Dikkatle bakıp, tetkik etmemize rağmen, maalesef yoktu, çok üzüldük.

Oradaki idareciye sorduk, haberi yoktu. Biz de İzzet Bey ile beraber, külliye hatıra defterine intibalarımızı yazdık.

Süleyman Demirel, demokrasi ve Yeni Asya... Bunlar her zaman bir araya gelen ve birbirini hatırlatan şeylerdi. Rahmetli Demirel, sağlığında, ne Yeni Asya’dan ne de Yeni Asya ondan hiç vaz geçmemişti. Yâni şimdi sağ olsaydı, bu hâle ne derdi acaba?

Bursa’ya avdet ettikten sonra, müze salâhiyetlilerini arayıp, bu vaziyeti söyledik. İnşâallah, en kısa zamanda, demokrasinin, demokratların nokta-i istinadı olan Yeni Asya gazetesi, müzedeki yerini alır.