....ÇEDİLE HANIM....
Ah metrobüsler ne güzeldir şimdi...
Bütün Avrupa’nın ve dahi Amerika Devleşik Birletleri’nin hasetlerinden ve fakirliklerinden çatır çatır çatlar iken üç tarafı deniz, dört tarafı altınla kaplı yerli ve millî Türkiye’mizi kıskandığı güpgüneşli bir Pazar sabahından hepinize merhaba pek kıymetli Pazarola okurları. Giriş çok iyi oldu zirvede bırakıyorum. Vermek istediğim bütün mesajları verdim. Şaka şaka, bu kadarla bitmiyor tabiîki. Yalnız yazımın bundan sonraki kısmı bayram dolayısıyla ek ücrete tabi. Bayinize 03,5 kuruş bırakır mısınız? Bıraktıysanız okumaya devam edebilirsiniz. Geçen hafta kutlayamamıştım, geçmiş bayramınız mübarek olsun, büyüklerimin ellerinden, küçüklerimin gözlerinden öperim. Kurban Bayramı olduğu için bu sefer harçlık istemiyorum, hadi yine iyisiniz.
Mis gibi güneşli bir bayramı geride bıraktık. Açıkçası bu beni bir miktar şaşırttı. Hayatımda yağmursuz geçen bir Kurban Bayramı yaşadığımı hatırlamıyorum. Belki yaşamışımdır, ama hatırlamıyorum işte. Neyse en azından benim için akrabalarımla köyde vakit geçirdiğim, elimi cebime atmadığım bir bayram oldu. Duyduğuma göre üzerinde ekonomi batmayan ülkemin güney kesimlerinde bir şişe suya 10 lira ödeyenler olmuş. Şimdi söylemiyim söylemiyim diyorum, ama vallahi dayanamıycam, her ne kadar Allah’ın verdiği su da olsa, şimdiye kadar daha az ödüyordunuz diye sesinizi çıkartmadığınız için şimdi de pahalı olmuş demeye hakkınız yok. Evet, yok. Var mı? Bakayım. Hayır yok. Biraz kıymetini bilin bize verilen nimetlerin. Bugün ülkemde bütün zor şartlara rağmen -zor şart dediysek rüzgâr falan, yanlış bir şey anlaşılmasın- sofralarımıza gelen bir domatese, “Amaaan canım domates işte” muamelesi yapılıyorsa, bir kâse domates çorbasına 27 lira ödemeye müstehaksınız. Valla bana göre hava hoş, İstanbul’un kalabalığından ve keşmekeşinden bunalıp hemşehrilerim olan Sivas’lılarla birlikte köylere dağıldık. Zaten biz çıkınca İstanbul baya bi boşalmıştı, ah metrobüsler ne güzeldir şimdi ya. Böyle zamanlarda İstanbul’u boş bırakınca içim üşüyor vallahi. Ama içini ısıtmak isteyenler öyle güneylere gitmiş işte. Sıkış tepiş. Allah’ım hiç akıl kârı mı, dursaydınız yerinizde. Bodrum’un falan yüzölçümü daha küçük sığışılır mı öyle. Hem içiniz ısınmıştır hem cebiniz. Yapcak bir şey yok. Valla alırız koyarız sizi Avrupa’ya. Yere bile tüküremezsiniz. Özgürlük yok bi kere orda yav. Herkes kendi memleketine sahip çıksın. Hadi bakalım. Allah’a emanetsiniz.
***
....BAYIM....
Ahmet SAFA
[email protected]
- Tevazu sahibi insan nasıl olur acaba bayım?
Ağzından tevazu lâfı düşmediği kadar davranışlarında ve eylemlerinde de tevazu sahibi olan insandır. Kürsülerde tevazu diye söylemler ile halkın gönlünü alıp ihtişamlı ve gösterişli törenlerle kendini ışıklandıran insanın maalesef gizli enaniyeti artar. Artık riyakârlık başlar. Gün gelir; “Bizler buralara mütevazılığımız sayesinde geldik! Bizden daha fazla tevazu sahibi insan yoktur” deyiverir.
- Kendime renkli bir tişört aldım. Yaz günü serin tutar. Nasıl güzel görünüyor mu, ne dersiniz bayım?
Serin tutar mı bilmiyorum, ama dışarıda bir çok insanın güneş gözlüğü takıp her şeyi siyah beyaz gördüğü ortamlarda renkli kıyafetin renklerinin bir anlamı olduğunu düşünmüyorum. Renk körü bir toplumda renkli olmanın manası zayıftır.