- Sabbah: “Mobilyada % 8’e düşen KDV, fiyatlarda  % 20 indirimi, beyaz eşyada sıfırlanan % 6,7’lik ÖTV ise % 30 indirimi getirecek!”

- Astar: “Yasak geldi: Askerler, donarak ölmek suretiyle TSK’yı zor duruma düşüremeyecek!” 

- Siyenen: “Yeni havaalanı üzerinde uçmamayı öğrenemeyen kuşlar eğitim programına alınacak”

***

Değerli kardeşlerim, 

Bildiğiniz gibi İstanbul Havaalanımızı itibarımıza yakışacak şekilde görkemli törenlerle hizmete açtık. Havaalanını açmasına açtık da, milletin ağzını torba olmadığı için kapatamıyoruz. Malûm zihniyetin bu konuda konuştuğu kadar Almanların sesi çıkmadı... Hatta bu havaalanındaki pek çok ekipmanı bize Alman firmaları verdi. 

Şimdi ne diyorlar biliyor musunuz? İstanbul Havaalanı, kuşların geçiş yolu üzerindeymiş de uçaklar bu kuşlara çarparak zarar görürmüş… Bir defa bazı kuşlar, her zaman ve her yerde tehlikelidir. Hele de mavi renkli kuşlar. Yalanın harman olduğu yerlerde bu mavi kuşları görürsünüz.

Ben kuşların zeki, çelik ve çevik olanını severim. Kuşlar için 15 bin km duble göç yolları yaptık. Bu bölünmüş yollarından uçmayıp eski ve dar göç yollarını kullanarak Odayeri çöplüğündeki az bir darı peşinde koşanlar, malûm zihniyetin kuşlarıdır. Eski deyince SSK, dar deyince de daroğlu geldi aklınıza değil mi? Evet, doğru tahmin ettiniz, çünkü bunlar Kuşdaroğlu kuşlarıdır!

***

Neyi kaybetmişiz?

Evet, pek sevgili PazarOla okurları, vize haftası dolayısıyla kapalıyız. Üstten ders almak için neden bu kadar ısrarcıydım, dahası neden hiçbir arkadaşım beni vazgeçirmedi bilmiyorum, ama 3 günde 8 sınava girdim ve Pazartesi de 2 sınavım daha var. Yani duâlarınızı beklerim. Yalnız duâ almak için gazeteye ilân veriyorum resmen şaka gibi! 

Evet, sınavlarla cedelleştiğimden gündemi yakından takip edemedim. Dolar kaç olmuş, gayrisafi millî hasılamızın hali vakti yerinde miymiş, kaybettiğimiz umutlarımız kaçıncı havalimanından havalanıyormuş, bu hafta bunlara dair bir malûmatım yok. Zaten artık bunların hiçbirinin bir kıymeti yok. Çünkü gördüm ki biz elimizde hiçbir şeyimiz kalmasa da vazgeçmememiz gereken bir şeyimizi çoktan kaybetmişiz; İnsanlığımızı. 

İnsanlığımızı hangi dünya menfaatleri uğrunda bu kadar unuttuk, ne zaman hiçbir acıyla yüreğimiz sızlamaz oldu bilmiyorum. Her zaman böyle değildi. Bir şehit haberi alındığında bütün Türkiye'nin bağrına alev düşerdi. Hep birlikte duâlarla uğurlardık şehidimizi. Şimdi ne derece üzüldüğümüzü emojilerle belirtiyoruz. İki storymizin arasına sıkıştırdığımız "başımız sağolsun"larla vicdan rahatlatıyoruz. Bunun elbet çeşitli sosyolojik sebepleri vardır. Belki artık sıradanlaştı, bilemiyorum. Ama görevini yerine getirmesi gereken yetkili mercilerin midesizliği, utanmazlığı hiçbir mazeretle kabul edilemez. 

Kaybedilen evlâtların arkasından soruşturma açılmamasını istemek bunun için elini kaldırıp oy vermek nasıl ağır gelmez bir insana? Gerçi bunu yapanların böyle bir vaadi olmadı, doğru. "Biz de insanız, insanî değerlere önem veririz, hak hukuk adalet nedir biliriz" demediler. Bunu da şehitler üzerinden siyaset yaparak bütün bir ülkeyi yönetmeleriyle gösterdiler. Şehit lâfını ağzından düşürmeyenlerin, şehitlerin hatırasını ayaklarının altına almasına da bu yüzden şaşırıyorum aslında. Acıyorum, kendimden utanıyorum.

Yazıklar olsun!