Hocanın gözüne bi türlü giremiyordum çünkü hep bir numara büyük geliyordum onlara.. Bir keresinde tam gözüne girmiştim ki yaptığım sakarlık yüzünden jet hızıyla gözden düşüp, yerlerde sürüngen misali takılmakla yetindim.. Ama dostlar geçen gün güneş görmeyen Kasımpaşa’daki odamdan (mağara) çıkıp Üsküdar denilen o ulvi eve taşındım. Evin içinde dolaşırken benim için en önemli yer olan mutfağa girdiğimde; karşımda birden hoca olduğunu söyleyen Adem abiye rast geldim. Babamın “hocaların gözüne gir” nasihati ekseninde kendimi sevdirmeye ve gözüne girmek için bayağı antrenman yaptım nihayetinde tam gözün önüne geldim..
Adem hocanın yaptığı mis salata eşliğinde yemek yerken ve göze girme konusunda mesafe kat etmiş olduğuma sevinirken; “Yemek duasını sen yap” demesin mi? Kem kümlerle olayı geçiştirmeye çalıştım ama nafile, araya giren Bahri abinin sayesinde sıyrıldım ama her zamanki gibi göze girmem yine başka bahara kaldı... Evin buzdolabının krize yakalanmamış olması sevindirici tek şeydi.      
İNCE BELLİDEN ŞAŞMA!
Çay, muhabbetin tuzu, biberi, şekeri baharatı her bi şeyi. Günde en az on bardak tükettiğim, içmediğim zaman başımın tuttuğu içecektir kendisi. Bizim evde keyfimize göre bir küçük parça kabuk tarçın, beş-altı adet karanfille demlenip afiyetle içilir. Sabah ayrı demleriz, akşam ayrı. Hele bir de yemeğin üstüne hurmayla beraber enfes bir zevk verir. Muhabbet çayla yürür, çay muhabbetle daha bir güzel içilir. Bardak üstüne bardak çay içerken zaman nasıl geçer bilmezsin. Bardağın üzerinden yayılan buğu muhabbetin hazzını, tadını hem gönle, hem de mekâna taşır. Lakin ince bellide içmezsem ben çaya çay demem. Güzele de güzel demem ayrıca, öyle cins bir adamım. Çayın hası ince belli bardakta içilir arkadaş. Kocaman hah, kazan kadar fincanda çay içme alışkanlığını da merakını da anlamam. Bana uzak olsun. Bir türlü dem, su, şeker oranı birbirine denk gelmediğinden güzelim çay zehir olur o kahrolası fincanda. İçimdeki çay içme arzusu ve şevkini de kırarak. Bardağın yarısına geldi mi zaten buz gibi oluyor güzelim çay. Ne içtiğimi anlamıyorum. Bu sebeple ince belli şarttır, gereklidir, elzemdir, hayatidir. O sıcacık bardağı avucun içine alışı yok mu, avucun tatlı tatlı yanması yok mu, o leziz sıcaklığın ta yüreğe kadar işlemesi yok mu... Hah kocaman fincanda o yok işte, arama. Senden, benden başka düşünen de yok arama. O yüzden ince belliden şaşmayacaksın.
  
MUHABET İKSİRİ
Şimdi sorarım sana ey yazar, ey okur nedir muhabbete limon suyu sıkan? Hemen cevap vereyim; çayın yokluğu. Canın çok istiyorsa limonu çaya sıkacaksın. Çaysız sohbet üzümsüz keke, bedevisiz çöle benzer. Kekte üzüm tercihimdir, evet. Çaysız muhabbet balıksız denize benzer. Sen git cancağızım, ciğerim dediğin adamı mekânında ziyaret et, o sana bir çay ısmarlamasın. “Aman böyle ayaküstü de olmadı ki” derken geçiştiriversin. Sonra bu adam niye böyle de. Eee bir çayı çok gördün zalım ne bekliyon muhabbetten. Neyse konuyu büyütmemek lazım adamın işi vardır, ortam namünasiptir. Basın gidin çayı evinizde için. Tabi bunlar işin esprisi dostlar. Çayı olursa daha güzel olur. Çay, çay, çay...