Yıllarca istikametine devam eden gayyur fedai.

Aziz Nur Talebesi.

Bir çok defalar yolculuk yaptık...

Beraber olduk.

Hissiyatlarımızı paylaştık.

En son Bursa programın da beraberdik.

Yolculuğu bir harika …

Esprileri bir başka.

Merhum Ceylan Abi meşrebinde bir insandı...

Müntesibiyeti ecdadından geliyordu..

Babası Üsradımızla görüşmüş dersler almıştı.

Hayatı hizmetler ile geçti.

On üç yıl Yeni Asya Bölge Temsilciliğini beraber yaptık.

Bir çok defalar Çorum’da beraberdik.

Her insanın kendine göre halleri olur.

Halil Abi de öyle idi.

Nev’ine mahsusu biri idi.

“Sultanım” sözü bir âlemdi.

Her insanın meşrebine göre hareket ederdi.

Bürokrasiyi iyi bilen, meşrepleri ve meslekleri iyi ayırt edebilen bir yapıya sahipti..

İşte Halil Uslu...

Öyle soyadı gibi değildi.

Hareketli ve heyecan dolu idi.

Sayısız konferanslar, sayısız seminler, sayılmayacak kadar dersler ve sohbetler…

En son vefatından önce bizden vefalı çıkarak bayramın üçüncü günü kendisi aradı bizi.

Adeta vedalaştı.

Yenge hanımla bizim hanım da konuştu..

“Duâ edin Halil Bey hasta“ diye.

Demek ki hissi kablel vuku.

Ölüm işte bu...

Bir son değil bir başlangıç.

Konya Mevlânâ Türbesinin yanında bulunan “üçler” mezarlığında.

Bir çok misafiri bu mezarlıkta gezdirmişti.

Güzel insan, samimî insan, mekânın cennet olsun.

Çok hızlı ve şevkli yaşadın. Sevdiklerine kavuştun.

Sevenlerine, yenge hanıma, ve kızlarına taziyetlerimi iletiyorum.

O, yine ebedî âlemde bizleri de güldürecek inşallah...