Biri Dünya.

Diğeri ahiret hayatı..

Bu iki denge içinde yuvarlanıp-akıp gidiyoruz.

Ecel işte bu yolun bir köprüsüdür.

Bir duraktır.

Âyet buyuruyor:

“Her nefis ölümü tadacaktır” (Âli İmran, 185)

Amenna ve saddakna!

Bunda hiç şüphe yok.

Bu yaz aylarında çok sevdiğim ve alâkadar olduğum insanlar ahiret âlemine göçtü..

Buna çeşitli sebepler vesile olarak..

Kimi kazadan, kimi hastalıklardan..

Azrail Aleyhisselâm Cenâb-ı Hakka demiş:

“Senin kulların benden küsecekler”

Cenâb-ı Hak cevap vermiş:

“Ölüm ile senin arana musîbetleri koyacağım”

Kimse bir vefat hadisesinden sonra “Azrail öldürdü” demiyor .

Sebepleri soruyoruz.

“Neden öldü ?”

Bu vesile ile haksız şekvalar Azrail Alehisselâma gitmiyor.

Hatta bu noktada Azrail Aleyhisselâm dahi bir perdedir.

İlk ve tek yetkili Allahtır.

Ecel gizlidir.

Onun için her zaman ona hazır olmaktır.

Ama ne olursa olsun insan çok bahtiyardır.

Hayatı sonsuzdur.

Dünya ise imtihandır.

İmtihanını iyi verenler Cennette ebedî yaşayacaklardır.

Cehennemi ise hatıra bile getirmek istemiyorum, orası korkunçtur .

Ama, insanlar âdeta oraya koşarak gidiyor.