İşte, ensar o zaman faaliyete geçti. Dünyada emsali zor görülen bir dayanışmaya vesile oldular.

Bu bir emirdi... Allah böyle emretmişti...

Bu bir kaçış değildi... Bu bir korku değildi... Bu bir yoldu...

Çok geçmeden İslâmiyet gönüller de yer tutmaya başlamıştı. On yıl gibi kısa bir zaman da Mekke fethedilmiş, mü’minlerin sayısı yüz bini aşmıştı.

Bu yolculuğun başlangıcı, İslâm tarihinde milât olarak kabul edildi.

Hicretin başlaması ile insanların hayat halleri de değişmişti.

Hicretin serüveni kıyamete kadar değişmeyecek.

Allah’a inanmanın, ibadetlerini yerine getirmenin bir adı oldu hicret...

Nice savaşlar gördük... Nice hayat halleri yaşadık ve yaşıyoruz... Yeni bir dönüşe ihtiyacımız var... İşte bize gelen en büyük hediye Risale-i Nurlar’dır.

O, bizim gözümüzü açtı.

Günahlardan çekinmeye başladık. Ölümü hatırladık. Her an hayatımızın sonu gelebileceğini düşünmeye başladık. Eski manasız alışkanlıklarımızı terk ettik. Bize kapalı güzel şeyler açılmaya başladı. Hicretin manasını, o zaman anladık.

Hicret, dünyanın en önemli hadisesi idi. İslâmiyet güneşi yedi kıt’ayı aydınlattı.

Kıyamete kadar da aydınlatacak inşallah.

Dünyaya nizam vermeye çalışanlar, hicretin mahiyetini öğrenmek zorundadır.

Rüyada Bir Hitabe’de geçen  konuşmalar, asrın en önemli beyannamesidir.

“Ümitvar olunuz! Şu istikbal inkılâbı için de en yüksek gür sâdâ İslâm’ın sâdâsı olacaktır.”

Bu güzel söz, Rüyada Bir Hitabe’de bulunan heyetin müşterek sözleridir.

Kendimize dönmeliyiz. Bu sorumluluk bize aittir.

Cenneti ucuz zannedenler hep aldandılar. Fedakârlığımız üst seviyede olmazsa, hicreti anlayamayız.

Hicret, bir silkinişin adıdır. Bir var olma mücadelesidir. Bir yüksek idealin adıdır.

Nur Talebelerinin meselesi budur. Bu gün, ihtiyar dünyanın en önemli meselesi budur.

Kazanmak ve kaybetmek.

Buna, ne dünya meseleleri, ne de Cennetin lezzetleri yetişemez.

Bunun yolunu iki cihan serveri (asm) açmıştır, ehl-i iman devam etmiştir.

Hicret, devam etmektedir.