Ve, koskoca bir kâinat...

Akılları hayrette bırakan ve dehşetli manevra ile vazifesine devam eden bu âlemde hayatımız devam ederken bu güzel âlemin bir gün harap olacağını biliyoruz.

İşte buna “Kıyamet” diyoruz.

“Mugayyebat-ı hamse” diye tabir edilen ve mânâsı “Beş bilinmeyen şey” anlamına gelen bu hadiseyi ümmet yıllarca hatta asırlarca beklemiş.

Hatta Asr-ı Saadette bile beklenmiş.

Sahabeler arasında, “bazı emareleri gelmiş” diye konuşulmuş.

Şüphesiz kıyamet en büyük hadisedir.

Onun için gizli tutulmuş.

Ta ki tecrübe meydanı kapanmasın.

Her vakit insanlar bu âlemin pek yakında harap olacağını bilerek ibadet ve takvaların da berdevam olsunlar.

Hikâye meşhurdur:

Nasrettin Hoca’ya sormuşlar:

“Hocam kıyamet ne zaman kopacak?” diye.

O da, çok manalı şu cevabı vermiş:

“Evlât, ben ölünce büyük kıyamet, hanım ölünce küçük kıyamet kopacak” demiş.

İnsan ölünce kendi kıyameti kopmuş demektir.

Evli bir insanın hanımı veya beyi öldüğü zaman da onu ancak yaşayanlar çok iyi bilir.

Şimdi bir çok gafil insan, bu Dünyanın ebedî yaşanacak bir menzil olduğunu zannediyor.

Oysa “kıyamet yakındır” haberini bilenler, her anını dolu dolu geçirmeye çalışırlar.

Bediüzzaman Hazretleri:

“Beşer bütün bütün yoldan çıkmazsa, maddî ve manevî bir felâket başlarına gelmezse” diye haber vererek insanların gayretullaha dokunan hadiselerin cereyan etmesi ile kıyametin tahakkuk edeceğini biliyoruz.

Eğer böyle bir hadise başa gelmezse “bin beş yüz altıya kadar galibane gideceğini, ondan sonra otuz-kırk yıl perde altında yine mağlûbane gideceğini, daha sonra kıyametin kopacağını” haber veriyor.

Ahir zamanda Mehdi geleceğini, âlemi ıslâh edeceğini haber vererek, ehl-i imanı dikkate dâvet ediyor.

Fakat bu mesele de ancak nur-u iman ili bilinebileceğini haber vermektedir.

Hatta Hazreti İsa’nın (as) ahir zaman da geleceği ve gökten yeryüzüne ineceği ve Mehdiye namaz da uyacağı” haber verilmiş.

Kıyameti beklerken, bizim ona ne kadar hazır olduğumuz oldukça önemlidir.