Bu ses, Bediüzzaman’ın sesi idi. O, sesinin ve nefesinin ulaştığı yerlere Nurlar’ı ulaştırdı. Dünya tarihinde de yerini aldı.

Bizim gençlik yıllarında Risaleler serbest satılmazdı. Dershanelerde dahi zulalı yerlerde bulundururduk Risaleleri.

Yeni Asya, küçük Risalelerin bazılarını basarak bu dönemi bitirdi.. O nüshalardan bazıları arşivimde vardır.

Sonra Sözler Yayınevi kuruldu. Cağaloğlu’nun en merkezi yerinde bir yayınevimiz vardı artık. Fakat buna rağmen bazı karakolluk hadiselerimiz yine devam ediyordu..

1979’da büroda çalışan bir kardeşimiz tezgâh arabası ile caddede Risale tanıtırken mahkemelik olmuştu.

Sonra indirimli kitap sergilerimiz başladı. İlk verimli sergiyi Çorum’da, şehrin en merkezi yerinde açtık. Çok büyük bir alâka gördü.

Bazı yazarlarımıza imza günleri tertip ettik. Olağanüstü Hal dönemi devam ediyordu. 

Risaleleri de sergiliyorduk. Şikâyet olmuş, emniyetten başkomiser Ali Bey ve ekibi geldiler, beni emniyete götürdüler.

Yasak kitap listesine baktılar hiçbiri yasaklı değildi. Tam bu esnada iri yarı bir komiser içeriye girdi ve “Ne yapıyorsunuz yahu, milletin canına okuyan anarşistler varken bunlarla uğraşılır mı?” dedi.

Sonra garnizonu aradı başkomiser Ali Bey. Komutanın sesini duyuyordum:

“Ya bırakın şunu bunu, adamlar orada bal gibi Nurculuk yapıyorlar, alın içeri onu.”

Ali Bey: “Komutanım bunlar yasaklı yayınlar değildir, yasak yayınlar listesine baktık hiçbirisi yasak değil.”

Komutan ile Ali Bey arasında şiddetli tartışmalar oldu ve Ali Bey ile sonra dost ve ahbap olduk, tayin oluncaya kadar sık sık büroya gelirdi. Ali Bey Aydınlı idi, Demokrat bir anlayışa sahipti. O yıllarda bu hizmetlerimiz sergiler tarzında olurdu, bir çok ilçelerimizde sergiler açtık. Hatta bazılarını portatif çadırlarda gerçekleştirdik.

Çok zorluklar çekiyorduk, ama bu gayretlerimiz Üstadın sesini insanlara ulaştırmak maksadı taşıyordu. Şimdi bu hizmeti kitap fuarları yapıyor. Yeni Asya da bunun bayraktarlığını yapıyor.