Okuyacaklar. Neyi okuyacaklar? Hayatın başımıza getirdiklerini. Okumaların, hayatta yansımalarını görüyoruz.

Bir kısım insanlar, yolunu şaşıran divaneler gibiler. 

Yunus, asırlar öncesinden seslenmişti bize:

“İlim, ilim bilmektir,

İlim kendin bilmektir,

Sen kendini bilmezsen,

Bu nice okumaktır?”

Yoksa, ”Hem okudum, hem yazdım, yalan dünya senden bezdim” şeklindeki âmiyane söylenen sözlerden yana değiliz. Zira hayatın bir anlamı var. Yunus’un söylediği bu anlamda çok önemli. Kendini bilmeyen okumaların bir anlamı olmadığı ortaya çıkıyor.

Biz de, bu manaları okumak için İzmir’in Tire ilçesinde ”yetişkinler okuma programı“ yaptık.

Ramazanın son haftasında, öğle ile ikindi arasında Celal, Osman, Nihat ve Ünal Beylerden meydana gelen can dostlarımızla hizmet rehberinden müzakereli dersler yaptık.

Elli yılı aşkın hizmet hatıralarını dillendirdik. Okudukça dünyamız aydınlandı. Kader kaleminin yazdığı hayat levhalarını okuduk. Kaderi tenkit edenleri gördük.

“Kaderi tenkit eden başını örse vurur kırar, Rahmete itiraz eden, Rahmetten mahrum kalır” sözlerini dile getiren Üstadımızın sözleri, aklımıza iyice yer etti.

Aslında her ânı okumalıyız. Başımıza gelen musîbetleri okumak, sevinçlerimizi okumak, kederlerimizi okumak. Bunlar hayatımızı tasaffi edecek, temizleyecektir.

O zaman kendimizi bileceğiz. Sonra, elli yıl önce İzmir’de yaşadığım hizmet hayatlarını okudum.

Karşıyaka’dan Konak’a, Basmane’den Üçyol’a, Yeşildere’den Karabağlar’a, Torbalı’ya uzanan hayat levhalarında gençliğimin yıllarını okudum.

Heder olan yıllarıma değil, hidayetime vesile olan Nurlar’ın satırlarını okudum.

Okudum, okudum, okudum… Okuduklarımdan mâna çıkardım. Sonra Cenab-ı Hakk’ın rahmet ve merhametine sığındım.