Yüzde doksan küsur Müslüman bir ülkeyiz. Yalanların kol gezdiği bir ülkede yaşıyoruz. Bereket versin, doğru insanların sayesinde ayakta duruyoruz.

Bediüzzaman Hazretleri hayatta bulunduğu 1940’lı yıllar da kaleme aldığı eserlerinde bunu açıkça beyan ediyor: “Propaganda-i siyaset yalana fazla revaç verdi.” “Bu zaman da, ondan belki de yirmiden birine itimat edilmez.”

İşarat’ül-İ’caz adlı tefsirin de “Yalan bir lâfz-ı kâfirdir” demişti. Yani ehl-i iman, yalana kesinlikle yanaşmaması gerektiğini belirtmişti. Yalanın münafıkların vasıflarından bir vasıf olduğu bildirilmişti.

Bugün, ödenmeyen senetler, ödenmeyen çekler, söz verdiği halde sözünü yerine getirmeyen insanların sayısı o kadar fazla ki...

“Bize en önce lâzım olan nedir?” sorusuna, “Doğruluk” olarak cevap vermişti Bediüzzaman. “Daha?” “Yalan söylememek demişti.

İşte şunları söylemişti:

“Evet, sıdk ve doğruluk, İslâmiyetin hayat-ı içtimaiyesinde ukde-i hayatiyesidir.”

“Riyakârlık, fiilî bir yalancılıktır.”

“Nifak ve münafıklık, muzır bir yalancılıktır.”

“Yalancılık ise, Sani-i Zülcelâlin kudretine iftira etmektir.”

“Küfür, bütün enva-ı ile kizbdir, yalancılıktır.”

“İman, sıdktır, doğruluktur.”

“Bu sırra binaen, kizb ve sıdkın ortasında hadsiz bir mesafe var; şark ve garp kadar birbirinden uzak olmak lâzım geliyor. Nâr ve ve nur gibi birbirine girmemek lâzım.”

Evet, arıyoruz.

Mert insanları, doğru insanları...

Binbaşı Asım gibi, yalan söylememek için ölümü göze alan mert insanları.

Bir fıçı içinde yaşayıp Büyük İskender’in yardım tekliflerine karşı “Gölge etme başka ihsan istemem” diyen Romen Diyojen, bir gün öğle vakti elinde bir fenerle sokağa çıkar. Kendisine sorarlar: 

- Güpegündüz fenerle sokaklarda ne arıyorsun?

- İnsan arıyorum diye cevap verir.

- Her taraf insan kaynıyor daha ne istiyorsun?

- Ben doğru insan arıyorum der.

Her dönemde, en çok bu doğruluk aranmış.

Doğru baba, doğru idareci, doğru tüccar, doğru siyasetçi, doğru evlât, doğru öğrenci...

Evet, doğruyu arıyoruz. Hem de, ekmek ve ilâç kadar önemli olan doğruyu...