Kısa kısa ifade etmek istersek bunları şöyle sıralayabiliriz:

Alışkanlık derecesinde daima hakka, hukuka hücum etmek, bilerek ve isteyerek haksızlığı, sadâkatsizliği savunmak ve sahip çıkmak.

Kendisinin hal ve davranışlarında hiçbirini görmeden daimî bir şekilde karşısındakileri, başkalarını itham etmek, suçlamak.

Müsbet, faydalı iş, hareket ve hizmetin yanında olmak ve bu tarz halleri desteklemek ve alkışlamak yerine menfiyi ve faydasızlığı tercih ederek negatif bir savunma ile bu hallerin yanında ve içinde olmak.

İtimad, güvenmek bir altın kolye iken bunun yerine itimatsızlığı, güvensizliği en yakınlarından başlayarak yaymak ve buna sahip çıkmak.

Olumsuzluğu ve fayda vermemeyi bir iyi halmiş gibi inatla neşretmeye çalışmak.

Kimsenin kimseye yakıştıramadığı kötü hallerden olan gıybet etmek. Haklı da olsa haksız da olsa başkalarının hallerine onun razı gelmeyeceği zaman ve mekânlarda paylaşmak.

Eskilerin koğuculuk tabir ettiği, sosyal hayatımızın en yakışıksız hallerinden olan dedikoduyu, lâf getirip götürmeyi âdet haline getirmek ve benimsemek.

İnsanların birbirlerini anlasalar da, anlamasalar da terk etmemeleri gereken saygıyı, hürmeti, karşılarındaki muhataplarını anlayışla karşılamak, dinlemek ve sevgiyi terk etmemek.

Kendine ve başkalarına karşı verimsizlik, hesap vermeme, birlikte yapılan işlere sahip çıkamamak gibi olumsuz, faydasız, daima tartışmaya müsait halleri savunmak ve sahip çıkmak.

Velhasıl, insanlığa yakışan ve insanca olan her şeyi sahiplenebilmek hallerini, huylarını, alışkanlıklarını elde edene kadar yukarıdaki yazılan hal ve davranışları terk etmek ve bunlardan kaçmak asıl olmalıdır.