Alabildiğine küfrünü kusuyor ve sonuna kadar küfrünü yaşıyor. Kâfirim diyor!..

Günahlara boylu boyuna giriyor, öğünüyor ve isteyerek yaşıyor. Fâsıkım diyor!..

Allah’a şirk koşuyor. Kendi kendine ilahlar icad ediyor. Apaçık, aşikâre müşrikim diyor!..

Hem kendini, hem kâinatı, hem de her şeyin Rabbi ve Yaratıcısını yok sayıyor. İnkârcıyım diyor!..

Ne yaptığını biliyor, ne yapılanları görüyor, bilmekten ve görmekten bigane yaşıyor. Gafilim diyor!..

Ne konuşsa doğru değil, ne söylese inanılmaz, her haliyle bağırarak ilân ediyor. Yalancıyım diyor!..

Görmemiş, kendi duymamış, görene duyana da inanmaz. Bir tek bildiği “Şu şudur, bu budur” der. Ben suizancıyım diyor!..

Yemeyi, içmeyi, yaşamayı bilir. Ama kim yaptı, kim verdi, kim yediriyor, içiriyor inatla söylemez. Ben inkârcıyım diyor!..

Dünya ehlinin elinden ufak bir nimetlense yerlere yatarak takla atar. Teşekkürler eder. Ama Allah’a bir şükrü çok görür. Şükretmem diyor!..

Aklına, bütün kâinat zerresinden küresine delil olmuş, bir Allah var diye basbas bağırıyor. Ne yapsan iman etmem diyor!..

Her işi yapar, her şeyden zevklenir, her işi hoş görmeye çalışır; ama tek bir şeyden, Hak’tan hoşlanmam diyor!..

Sıradan lâflar, sıradan konuşmalarla basitleştirerek, kıymetten ve inançtan düşürerek Allah’a ortak koşarım diyor!..

Her zaman, her yerde, her türlü menfaati akıl ederim, ama... Bütün fiilerin üstünde Allah’ı akıl etmem diyor!..

Resuller var, peygamberler var, imamlar var, müceddidler var, mehdiler var. Ne söylerler, ne derler kulağımı tıkarım duymam, anlamam diyor!..

Hem dünyayı, hem ahireti, dini ve imanı bütün mükevvenatla birlikte yazılı olarak bir Kur’ân var, her şeyi anlatıyor diyoruz. Kulaklarımı tıkar, duymam, okumam ve uymam diyor!..

Velhasıl sen ne dersen de, ben hayvan değilim, taş toprak hiç değilim. Yok oğlu yokum. Ben insan değilim diyor!..