Bu dünyada Rabbini bilen ve tanıyan, hamd ve şükür yapabilecek kadar şuur ve idrake sahip olabilen herkes için dünya adına bayram olmaz. “İki günlük dünyadayız” deyip de iki yüz seneleri içine alabilen emellerin, ümidlerin, hayallerin ve hedeflerin arasında vargücümüzle dünyaya çalışarak, dünyayı yine dünya ile kıyas ederek değerlendirme yapıp; bayram yapamayız.

Hayat O’nun… Mülk O’nun… İkram ve ihsan O’nun… Ve eğer O, hikmetinden ve hâkimiyetinden, rahmetinden ve rahimiyetinden… Şefkatle, merhametle bayramdır. Bayram yapınız diyorsa… Bayramdır. 

Bayramlar dünyada geçiriliyor, ama aslında herşeyiyle ahireti hatırlayabileceğimiz ve ahiretin müjdeli ve baki hayatının habercisidir. Yani ahirete bakan her bayram, bayramdır.

Ehl-i dünya gibi değil de, ehl-i ukba gibi; adam gibi ahiret hesabına dünyanın nimetleri ve güzelliklerine hamd ve şükür ederek; Rabb-ül âlemini düşünerek, akıl ederek, tefekkür, tezekkür ve ubudiyette bulunarak en azından böyle olmaya çalışarak bayram yapmaya çalışmalıyız.

Bayram her konuda bizlere bir şeyler hatırlatıyor da, ahiret hesabına ve nâmına bizlere bir şeyler hatırlatmıyor ve yaptırmıyorsa; bu bayram da veya bizde muhakkak bir eksiklik var demektir.

Bir kıyas, bir ölçü ve bir değerlendirme vesilesi yaparak muhakkak bir surette bayram fırsatını iyiliklere, güzelliklere ve faidelere çevirerek meyve verdirmeliyiz.

Bayram daha çok Hakk’ı tanımaya vesile olmalıdır. Bayram daha çok dünyanın faniliğini ve geçiciliğini bizlere anlatmalıdır.

Bayram, ahireti hatırlatıp ahiret meyvelerini verecek şekilde bir bayram olmalıdır.

Bayramınız mübarek olsun.