Her işimizde, her yaptığımız ve yapacağımız fiilde bir surette özellikler ararız. Bu aranan özellikler ise daima bize bakan yönlerinden dolayı müsbettir. Veya müsbet olmasını isteriz.
İmanımız bizim için Allah’ın (cc) ikramı ve ihsanından sonra sahipleneceğimiz en kıymetli değerdir. Tabir caiz ise bizim en kıymetli malımızdır.
İman iman ama nasıl bir iman? Elbette ki imanın mertebelerinde; taklidi, tahkiki, ilmel yakin, aynel yakin, hakkal yakin, marifetullah, muhabbetullah ve lezzet-i kudsiyeyi imaniyenin sonsuz mertebelerinden bir nebzecik olsa bir mertebeye mazhariyet.
Elbette imanın yukarıda zikrettiğimiz mertebeleri kendileri de her şahsa göre açılımları olabilen binlerce mertebelere inkisam edebiliriz.
Önemli olan özellikli, âlamet-i farikası olan bir iman sahibi olmaktır. Meselâ faziletli bir iman sahibi olmak veya inayetli, ihsaniyetli bir iman sahibi olmak…
Kimse imanın herhangi bir manevî gücünü veya kuvvetini zulme, istibdata ve küsurata alet ve basamak yapamaz. Yapsa o imanda mükemmeliyet yerine tahakküm, istibtad ve zulm olur.
Haklı ve kuvvetli olan imanın ve imanın hasseleri olan güzel ahlâkını kavram ve fikirlerin zulüm ve istibdata geçit vererek zarardide edilmemesi gerekmektir.
Eğer iman bizleri, sahiplerini kötülükten, şerden ve şerirden; habis fikir ve düşüncelerden kurtaramıyor, halas edip selâmete çıkaramıyorsa… Bizler bu kendi imanımızın muhasebesine bakıp, kendimize bu noktadan bir çekidüzen verebilmeliyiz….
Sadece iman ettim ve lâfızla ilân ettimle iman dünyanın halatına ve küfrün, dalâletin hücumatına mukabele edemez. İnsanı, sahibini hatadan hali kılamaz. Eğer böyle bir halata giriftar olursa, zulme ve istibdada düşer. Bu hal ise ihsandan ziyade hayvanata mahsus bir haldir.
Bu zamanda en önemli mesele; iman sahibi olmak olduğu kadar bu imanı tahkiki bir hale sokmak, terakki ettirmektir.
Elimizden geldiği kadar hergün, her zaman imanın yüksek mertebelerini kazanmayı ve bunlara yükselmeyi kendimize hedef ittihaz edip, gaye edinebilmeliyiz.