Evet şimdi sadâkatin, ihlâsın, metanetin ve sebatın zamanıdır. Peki ne ile ve nasıl?... Bütün bu umdelerin hepsinin geçtiği ve elde edildiği tek bir tezgâh vardır: Okumak, bilmek ve öğrenmek….
Bu günler iman kalesinin içten ve dıştan çok sinsi ve planlı saldırılara maruz kaldığını görüyoruz, hissediyoruz ve hatta yaşıyoruz… İman kalesinin bu hücumlara maruz kalmasının, bu zamanda tek sebebi Risale-i Nurlara lâkaydane, hakettiği kadar ehemmiyet vermeyerek ve de lâzım olduğu kadar okumayarak yapılan yanlış yaklaşımlar ve muamelelerdir.
İsim ve resimle hizmet olsaydı bugün herkesin evindeki beşer altışar tane Külliyat ciltleriyle Risale-i Nur hizmetleri maddî manevî tavan yapmıştı ve ehl-i dalâlet, ehl-i ilhad ve ehl-i sefahat seslerini çoktan kesmişlerdi… Halbuki bir elle yazılmış Risalenin onlarca kişi tarafından okunması ve bu niyetle elden ele dolaştırılması zamanlarını yaşayanlar eğer bu günlere kıyas edilse o zamanların hizmetinin Nur hizmetinin tavan yaptığını anlayacaklar ve bileceklerdir…
Eğer Risale-i Nurlar imanî bahislerle, içtimaî, sosyal ve siyasî bahisleriyle hakkıyla ve bir bütün olarak okunmazsa; ya sadâkatte, ya ihlâsta, ya sebat ve devamda muhakkak bir şekilde noksanlık, eksiklik husûle gelecek ve iman kalesinin kapılarını ehl-i küfür ve taraftarlarına veya riyakâr dalkavuklarına aralayacaklar ve açacaklar büyük zararlara sebep olacaklardır…
Bu günler daha fazla Risale-i Nur okumayı, paylaşmayı ve yaşamayı icabettiren günlerdir. Özellikle okuduklarını anlayarak ve anladıklarını paylaşıp, yaşayabilmek olmalıdır… Çünkü okunan eserler mevhibe-i İlâhidir… Ben bu eserlerin şurasını okurum, burasını okumam; burası bana göre böyledir, böyle olmalı veya herkes yanlış anlıyor ben doğru anlıyorum diyemezsiniz…
En iyi takip edilecek yol ve tarzın Risale-i Nur okumalarında yine Risale-i Nurların hocalığını kabul etmek ve anlayarak okumaya devam etmektir.