Karadeniz mavisi ile Rize’nin yeşili ayrı bir güzellik… Rizeli ağabeylerin bizleri devamlı aramaları, nerede olduğumuzu ve ne zaman geleceğimizi sık sık sormaları ve dersanede yerimizin hazır olduğunu söylemeleri ayrı bir incelikti… Akşam güneşinin Karadeniz üzerinden batışı da, tam bir tefekkür vesilesi oldu… Rize’ye doğru denizi seyrederek yeşilliklerle yarışan betonarme binaların arasından yolumuza devam ettik. Rize’de bizleri Kadir Kutlu kardeşimiz karşıladı ve dersane-i Nuriyeye yerleştirdi… Namaz sonrası ikram edilen çay doğrusu yorgunluğumuzu hafifletti…

Rize’de diğer Karadeniz sahil illeri gibi aşırı derecede rutubetli ve sıcak idi… Ancak Rize’de sıcak karşılanmamız bu sıcaklığı unutturdu… İstirahate çekildikten sonra çok rahat ve dinlenmiş bir vaziyette sabah ezanlarıyla birlikte ayakta idik… Namazımızı eda ettikten sonra kısa bir çarşı turu yaptık… Elbette hediyelik kaliteli Rize çaylarımızı da aldık… Yine Rize esnafından tüyosunun alındığı lokantada arkadaşlarımız çorbalarını içtiler ve Rize’ye elveda diyerek Erzurum istikametine doğru yola revan olduk…

Rize ile Erzurum arasındaki sıra dağları aşarken 2 bin 400 metre rakımda arabamızın yakıtının bittiğine dair sinyal lambası yanmaya başladı ve nihayet bir müddet sonra yakıtımız bitti… Dikkatimizi çeken şu; Rize-Erzurum yolu üzerinde pek akaryakıt istasyonuna da rastlamadık… Buna rağmen bir vadiden 700-800 metre irtifayı da harika bir şekilde aşarak 2 bin 300 metre rakımda küçük bir yerleşim ve yol-asfalt şantiyesi yakınında yardım alabilmek için gelen geçen arabaları durdurmaya çalıştık, ama nafile… Şantiyede bulunanlardan yakıt talebinde bulunduk, ancak bir litre mazot vermediler… Ve nihayet Necati Sevgin Ağabeyimiz bu garip halimize dayanamayarak eline 5 lt. pet alarak en yakın yerleşim olan Erzurum’un İspir kazasına gitmek üzere yolun ortasında bekledi ve elektrik tesisatçısı olduğu anlaşılan bir panelvan nihayet durarak nasıl yardımcı olabileceklerini söylediler. Yakıtımızın bittiğini anlayınca Necati Ağabeyi alarak İspir’e doğru gittiler… Kahraman ağabeyimiz yaklaşık kırk dakika sonra bir ticarî taksiyle elinde beş litrelik mazot peti ile geri döndü… Yakıtımızı aracın deposuna koyduk ve bu ıssız, sessiz, kimsesiz mekândan Allah’ın avn ü inayetiyle yolumuza İspir’e doğru devam etmeye başladık…