Fakat cesaret ölçümü, öğrenimi ve uygulaması zordur, tehlikelidir ve bazen de derhal terk edilmelidir…

Cesaret fıtrî bir duygu olmakla beraber çocuklarda belirginliği ve ortaya çıkması eğitimin kazandırdıkları veya kazandırmadıklarıyla anlaşılır ve tarif ve tasvir edilerek ölçülebilir.

Çocuk 3-4, bazen de 5-6 yaşlara kadar bilmediği ve karşılaştığı her nesnenin, her canlının ve her öğretilenin cesur bir tanığı ve şahididir. Bilmeyerek cesurdur. Ateşe elini uzattığı gibi, kedinin, köpeğin de ağzına elini sokar. Taytayından düştüğü gibi rahatlıkla balkondan da düşer.

Çocukta cesaret eğitimi çocuğun öğrenmesi gelen bütün davranışlara adeta ayırım yaptırarak sınırlama getirir. Ya öğretildiği kadar, ya da canı yandığı kadar veya bazen de hoşuna gittiği kadarıyla davranış eğitiminden karakter, huy ve ahlâk kazanır.

Dinî duyguları ve ebeveyn şefkati, merhameti bu cesaretli algılama dönemlerinde çocuğa muhakkak kazandırılmalıdır. “Uyusun da büyüsün!  Benim çocuğum paşa olsun! Benim kızım prenses olsun!”  tarzı adeta cahil ana-baba öğretileri  zındık kâfirlerin çocuklukta kullandıkları ve maalesef eğitim sistem ve kurallarıymış gibi büyüklere, zihinlere işledikleri martavallardan ve hedefsiz, manasız boş sözlerden ve zararlı ifadelerden de başka bir şey değildirler.

Benim çocuğum Allah der! Benim oğlum-kızım peygamberini bilir! Benim kızım peygamber annelerini ve çektiklerini bilir! Benim oğlum sahabelerden bir ikisinin çocukluğunda geçen ve çocuklarını veya çocuklara hitap ve davranışlarını bilir! Benim çocuğum Kur’ân okumasını öğrenir! Benim çocuğum namaz kılmayı öğrenir ve kılar!  Benim çocuğum anne-babasını ve ailesini büyüklerini, küçüklerini sever! Benim çocuğum Allah’ı sever ve Allah’ın sevdiklerini ve yap dediklerini bilir, öğrenir! Vb. anahtar, şifre cümlelerle verilecek eğitimin esas itibariyle ve hakkıyla cesaret eğitiminin temellerini teşkil eder.

Demek ki, kontrollü ve yönlendirilmiş cesaret eğitimi muhakkak lâzımdır ve yapılmalıdır da!..