Rabbimizin sonsuz nimetleri, ikramları karşısında; bizlerin de ubudiyetimizin icabı olarak şükür ve hamd edebilmemiz; manevi olarak nimetlerdeki rahmet-i ilahiyeyi görebilmemiz, maddi varlığımızla doğrudan doğruya alakalıdır.

Bizlere birer bereket vesilesi ve maddi varlığımızın frenleyicisi ve rahatlaştırıcısı olan iktisad ve kanaat etmek ve israf etmemek manevi varlığımızla alakalı en önemli bir bağdır.

Sıhhat ve bereket kaynağı olan iktisad aynı zamanda bizleri maddi-manevi dilencilikten de kurtarır. Çünkü iktisad eden adam nimetler içerisindeki izzet-i ikram-ı ilahiyeyi fark edip görebildiği için nimetleri sonsuz rahmetiyle vereni bilir, tanır ve emrine itaat etmeye  kendinde bir meyil olur.

Bu manevi meyil; iktisadın ve kanaatin, şükrün ve hamdin tezahürleri olan manevi dilencilikten kurtulmak, nimetlerin içerisinde nimeti vereni, yani inam-ı hakikinin varlığının bilinmesiyle lezzetlere ve hazlara gark olmak gibi meyveleri netice verir.

İktisadı yerine getirmek, israfı terk etmekle elde edilen; nimetler içerisindeki lezzetleri tatmak ise bizleri maddi-manevi şükre ve hamde kavuşturur. Önemli olan nimetlerin içerisinde iktisad ile fark edebildiğimiz nimeti veren Rabbimizin rızası ve emirleri dairesinde bir ubudiyeti ve kulluğu da hedefleyebilmiş olmamızdır.

Eğer iktisad ve kanaat, şükür, hamd ve tefekkür terkedilirse maddi manevi neticeleri menfi olur. İsrafat ile sefahate ve nankörlük içerisinde isyana giden bir yol elimizle açılmış olur.

İktisad edeceğiz, israf etmeyeceğiz. Rabbimizi iktisadın ve israfsızlığın lezzetleri, zevkleri, hazları ve bereketleri içerisinde tanıyacağız, bileceğiz ve göreceğiz.

İktisad ve israfsızlık bizleri daima maddi, manevi bir huzura ve saadete doğru sevkedecektir. Hem kendi hayatımızda, hem ailemizde, hem içerisinde yaşadığımız bütün çevremizde iktisadın kuralları, düsturları ve emirleri uygulanırsa binlerce hikmetli ve rahmet dolu güzelliklere gark olabileceğiz inşallah.