En çok uyguladıklarımız ise kendi menfaatimize uygun olanlardır… Genellemeler içerisinde mütelâa ettiğimiz bir çok faaliyetimiz ve işimiz ise esasında sadece kendimizin topluma rağmen ve kabul edilmiş prensip ve kurallara rağmen yalnızca kendi görüşlerimiz ve kuramlarımız ve kaidelerimizdir…

Genellikle alışılmış bir kural olarak insanlar üç kere, iki kere veya bir kere günlük olarak yemek yiyebilirler… Bu mevzu konuşulurken fikir olarak veya görüş olarak biri deseki hayır hayır efendim ben günde beş kere, altı kere veya kafam estiği kadar yerim esas budur dese sırıtabilir… Israr etse ve ikna da etmeye çalışsa yanlış ve hata yapabilir… Ölçü toplumun genel kabul olarak koyduğu ve gördüğü ölçülerden birisi olmalıdır… Ama siz isterseniz günde kırk defa yiyin veya kırk günde bir defa yiyin o sadece sadece sizi bağlamalıdır ve bağlar da…

Diyelim ki bir konuda ve herhangi bir meselede bir meşveret, bir istişare, bir görüşme, bir fikir alış verişi yapılıyor… Sırayla herkes fikrini beyan ediyor… Bir kişiye görev verilmiş o da konuşmaları; konuşmacılara, toplantıya katılanlara söz vererek bir sekreterlik veya başkanlık manasında devam ettiriyor…

Bu görüşme ve konuşmalarda konuşmacıların fikir ve görüşlerinden ziyade sekretere, başkana daha fazla iş düşmekte ve onun tavır, hareket ve sözleri daha fazla önem arz etmektedir… Yöneten, idare eden ve söz veren hiçbir konuşmacıyı kendi kafasındaki dar kalıp ve görüşlere, fikirlere doğru yönlendirmemeli ve bu tarz hareketi netice verecek konuşma ve ikazlara girmemelidir…

İdareci tarafından; herkesin tam olarak fikrini beyan etmesi ve konuşabilmesi bakımından kesinlikle konuşmacıya müdahale edilmemelidir… Velev ki yüzde yüz yanlış ve sizin kafanızın içerisindeki görüşlerinizin doğrultusunda konuşmasa bile… Zaten yanlışta olsa sizin haklılığınız birazda ortaya çıkacaktır… Sabırlı olmak ve müsaadekâr davranmak gerekmektedir…

Konuşa konuşa barika-i hakikatı ortaya koymak yerine sustura sustura, konuşturmayarak ortadan kaldırmaya veya sebep olmaya çalışmayalım… Hayırlı konuşmalar…