Aldığın nefese, attığın adıma, ağzından çıkacak her harfe kadar bir sadâkat hassasiyeti, bir hizmet-i Kur’âniye bağlılığı, bir iman kudsiyeti hissedeceksin ve yaşayarak, göstererek hissedeceksin!..

Adın Zübeyir olursa hayatını vereceksin, hayatını yok sayacaksın ve Üstadının ve Nurlar’ın sadâkati, hizmetin yüksekliği hassasiyetini hizmetin her adımında ve her merhalesinde hayatını feda eder derecesinde yaşamaya çalışacaksın. Ben Kur’ân, iman, Risale-i Nur hizmetleri için bütün hissiyatımı feda etmişim, bağlılığımı gösterebilmişim diyeceksin.

Bazı kahraman ağabeylerimizin hizmet-i Kur’âniye ve imaniyedeki hassasiyetleri ise Tahiri Mutlu Ağabeyimizde en ziyade olmak üzere gösterdikleri azamî ihlâs, aşk, şevk ve ümit, gayret yanında, Nur hizmeti içerisindeki tesanüdleri, dayanışmaları, kuvvet verip kuvvet almalarıyla numune-i imtisal teşkil etmiştir.

Zübeyir Ağabey, Tahiri Ağabey silsilesinde hapishane koridorlarında “Yaşasın Zalimler için Cehennem” diye sesi nakşolunan, yediği falaka sopasından zerre kadar Nurlar’a ve Üstadına sadâkatsizlik göstermeyen Mustafa Sungur Ağabeyimizin kudsî haysiyeti şerefi de bayraklaşarak dalgalanır.

Ve mazi kıt’asında saff-ı evvellerle her birinin ayrı bir özelliği Üstadlarına ve Risale-i Nur hizmetine gösterilen sadâkat, fedakârlık, tesanüd ve haysiyetlerini hiçe saymaları daima zihinlerimizde canlı durmalı ve bizlere daimî, canlı ders vericiler olarak kalabilmelidir.

Ben yok, biz varız… Hizmetim yok, hizmetimiz var… Hissiyatım, haysiyetim, fedakârlığım, tesanüdüm ve muvaffakiyetim yok; yalnız ve yalnız Risale-i Nurlar’la, hizmet-i imaniye ve Kur’âniyemiz vardır diyebilmeliyiz. Veya böyle bir yola adımlarımızı atabilmeliyiz inşallah.